Sharon Van Etten - Stil door Sharon

Botanique, Brussel, 4 maart 2012

Sharon Van Ettens Serpents kronkelde zich de voorbije weken rond onze oren om die niet meer los te laten. Ook de rest van haar album 'Tramp' beloofde het beste voor haar passage in de Botanique. En het was sowieso meer dan een jaar geleden dat de zangeres uit Brooklyn nog eens in het land was. Redenen genoeg dus om te gaan luisteren en dat vonden nog heel wat mensen, want de Rotonde was goed gevuld.

Gisteren stond ze nog in Parijs en onderweg naar Brussel had ze twee lekke banden, maar Sharon Van Etten speelde desondanks een heel relaxte set. Soms zat er zelfs zo veel stilte tussen de songs dat ze er zelf ongemakkelijk van werd.

Openen deed ze met het korte Warshaw, het eerste nummer op het onlangs verschenen 'Tramp'. Peace Signs plukte ze van ‘Epic’, dat in 2010 verscheen, maar dat lag niet meer vers in het geheugen, want Sharon had voor de eerste tekstregels meteen assistentie nodig van fans en band. "Be patient with me.", smeekte ze, waarop een fan riposteerde dat hij al zo lang geduldig wachtte op een antwoord op zijn fanmail, dat dit er nog wel bij kon. Als troost werd Kevin’s  aan hem opgedragen. “Ik hoop dat jullie geen rotte groenten naar me gaan gooien.”, zei Sharon. “Tenzij om compost te maken voor mijn drugsoogst.”, voegde ze daar grappend aan toe.

Na twee nummers op elektrische en twee op akoestische gitaar, greep ze voor Magic Chords naar de Omni Chord, een vreemdsoortig instrument dat het midden lijkt te houden tussen een gitaar en een keyboard. Drummer Ben Lord roffelde er een vreemd, maar creatief ritme onder.

Don't do It werd aangekondigd als de eerste song die ze schreef op elektrische gitaar, terwijl het lieflijke Give Out de eerste vriendelijke song bleek die ze ooit over iemand schreef. Het gitaarmeisje bracht ze allebei met veel overtuiging. Van Etten zelf was onder de indruk van de stilte van het publiek, maar ze voelde het correct aan toen ze zei: "You're so very quiet, but it seems not to be the judging me kind of quiet."

Met Doug Keith, Ben Lord en Heather Woods Broderick beschikt Van Etten over veelzijdige muzikanten. Die luisterden haar soms sobere songs op met bas, gitaar, piano, melodica, tweede stem en drums. Tel daarbij de grote variatie in ritmes en sferen en je krijgt een boeiend geheel. Natuurlijk zette het venijnige Serpents de Rotonde op zijn kop, maar ook in de meer folky songs stond de band als een huis.

Dat Van Etten niet vies is van wat experiment af en toe liet ze horen in de afsluitende nummers I'm Wrong en Joke Or A Lie. Doug Keith molesteerde vakkundig twee strijkstokken op de snaren van zijn Fender en zowel Van Etten als toetseniste Woods Broderick (voor de gelegenheid op bas) eindigden de set geknield en in extase.

Sharon Van Etten trakteerde ons op een stemmig, afwisselend optreden dat vooral muzikaal imponeerde. Haar stem kwam naar ons aanvoelen iets te weinig naar voor. In de bisronde volgden All I Can en oudje Love More, maar toen ijlden wij reeds richting station, waar we ternauwernood nog de trein haalden.