Shabazz Palaces - Swag
AB Club, Brussel, 22 oktober 2014
“Kent ge die niet, dat zijn al die ouwe mannekes uit Cuba.” Met die woorden stelde de vrouw die achter ons zat in het AB Café Buena Vista Social Club voor. Maar hoe graag wij al die ouwe mannekes uit Cuba wel eens graag hadden bezig gezien, boven in de kleine Club stond er een duo uit Seattle geprogrammeerd dat ons toch nog net een ietsje meer interesseerde: Shabazz Palaces.
Even voorstellen, want hoewel ze al twee erg knappe platen hebben uitgebracht, is Shabazz Palaces er niet in geslaagd om de AB Club helemaal uit te verkopen, ook al stonden ze daar ook al voor de tweede maal. Het tweetal – Ishmael Butler en Tendai ‘Baba’ Maraire – komt uit Seattle en zijn daar als eerste hiphopgroep getekend op SubPop. Hiphop, inderdaad, al doet die beperking hen oneer aan. Shabazz Palaces wordt onder de experimentele hiphop geplaatst, hun muziek werd al meermaals ‘hiphop voor de toekomst’ genoemd.
Shabazz Palaces combineert hiphop met electrobeats, psychedelische synths, jazz en invloeden van wereldmuziek. De twee zijn al veertigers en hebben eerder al hun strepen verdiend in andere genres en met eerdere projecten. De ene heeft zijn roots in de jazz en heeft zich in Shabazz Palaces gespecialiseerd in het sampelen, de andere is de zoon van een legendarisch mbira-speler (een Afrikaans instrument dat qua geluid te vergelijken is met een xylofoon) en bespeelt de mbira, de vloertrom en de bongo live op het podium.
Om maar te zeggen: er is geen andere groep in het genre vergelijkbaar met Shabazz Palaces. En het tweetal maakt het live de recensent van dienst ook niet makkelijk, want ze nemen live zelden of nooit een pauze tussen twee nummers, laten het ene nummer (net zoals ze dat op plaat doen) overvloeien in het andere, spelen daarenboven ook nog eens zonder setlist en zetten het soms ook nog eens op een minutenlang improviseren. Doordat nummers niet zelden korter dan twee minuten zijn en niet volledig zijn zonder het nummer dat ervoor of erna komt op de plaat keert Shabazz Palaces zich af van de iPod-generatie én van de radio. Ze maken platen die enkel in zijn geheel te consumeren zijn, net zoals ze hun shows als één geheel presenteren.
Geen hapklare brok dus, maar wie wat moeite wil doen, ontdekt dat Shabazz Palaces al menig pareltje heeft geschreven. Wanneer ze aftrappen met New Black Wave en even later They Come In Gold laten volgen, komen referenties als Flying Lotus – de twee werkten niet toevallig al eens samen – en Young Fathers meteen naar voren. Wie van hen houdt, houdt ook van Shabazz Palaces. Met beide hebben ze de smeltkroes van genres gemeen. Kanye West doet dat ook, maar op een popgevoelerige manier.
Ishmael Butler is een begenadigd tekstschrijver. Wanneer hij in Harem Aria de regel “I’m not messing with your mind” als een mantra blijft herhalen, terwijl hij daardoor natuurlijk net dat aan het doen is, weet je: hier is over nagedacht. #CAKE, waarin Butler plaatsen opsomt waar ooit een revolutie plaatsvond, klinkt zelfs – ondanks zijn politieke lading – extreem hitgevoelig en had niet misstaan op een plaat van OutKast. De nieuwe single – die we alweer niet op Studio Brussel zullen horen – Motion Sickness kan je makkelijk een handvol keer na elkaar luisteren vooraleer je dat zelfs nog maar beseft en ook het tekstule hoogstandje Ishmael, dat een zin als “Sun unstill until sin is still” in de rangen heeft, was erbij.
Voeg bij al deze pracht nog nummers als Free Press And Curl, Youlogy, Are You Can You Were You (Felt), het meeklapmoment uit The King’s New Clothes Were Made By His Own Hands en afsluiter Recollections Of The Wrath toe uit debuut ‘Black Up’ en wij hebben misschien wel de strafste hiphopelectrojazzwereldmuziek-show ooit gezien. Onze boodschap aan u: zorg gewoon dat u dat niet nog een keer mist.
Oh ja, een noot: nu Damon Albarn zijn Gorillaz opnieuw wil opstarten willen wij een gastbijdrage van Shabazz Palaces op de toekomstige plaat. Die twee zouden het nog goed met elkaar kunnen vinden.