Scissor Sisters - Let's have a kiki
Ancienne Belgique, Brussel, 11 oktober 2012
Een legertje extravagante Amerikanen die een tjokvolle Ancienne Belgique aan het dansen brengen alsof hun leven ervan afhangt. Beter valt de Scissor Sistersmanie die ons trakteerde op entertainment van het hoogste niveau niet te omschrijven. Met hun aanstekelijke pop- en dancenummers stelden ze een flamboyante show voor, waarbij zowel oud als nieuw werk (van hun jongste plaat ‘Magic Hour’) de revue passeerde.
Die plaat kreeg de voorbije maanden heel wat lovende kritieken, en zelfs een aanbeveling van Queens Of The Stone Age-frontman Josh Homme. Niet mis, denken wij hier dan, maar de hamvraag bleef hoe ze al dat muzikaal moois live zouden brengen. Op een erg aanstekelijke manier, was het antwoord.
Al vanaf het eerste nummer Any Which Way sleepten de gangmakers ons mee in hun wereld vol gayness. En neem dit woord vooral zowel letterlijk als figuurlijk, aangezien twee derde van de band homoseksueel is en het overgrote deel van de toeschouwers ook. En dus werd er niet voor teruggedeinsd om over the top visuele elementen als zebra’s, regenboogvlaggen en schaars geklede leadzangers met namen als Jake Shears en Ana Matronic op te doen draven.
Maar ook muzikaal was er een waaier aan hoogstandjes. Keep Your Shoes overtuigde met een oosters klinkende, elektronische mix. En ook energieke disconummers als Baby Come Home, Inevitable en Shady Love waren recht in de roos. De indrukwekkende falcetstem van Shears vulde de twee backing vocalisten, die soms zelfs het stemniveau van pakweg Beyoncé haalden en zo zorgden voor een aangenaam klinkende meerstemmigheid, perfect aan.
Maar de grootste apotheose kregen we bij Let’s Have A Kiki, ingezet met een fictief telefoongesprek, een belachelijk vrolijkmakende beat en een publiek dat uit zijn dak ging. Wie niet weet wat een kiki is, moet gewoon maar luisteren naar de lyrics: “A kiki is a party/ For calming all your nerves3. En dat we een kiki hadden, valt niet te ontkennen. Onze uitgedanste voeten zijn getuigen.
Daarna werd het even stil voor Mary, een van de trage nummers van het debuut, maar dat was slechts stilte voor de storm: Comfortably Numb, de Pink Floydcover waarmee de groep jaren geleden doorbrak, was het volgende hoogtepunt op de setlist, waarna feelgoodnummer en hit I Don’t Feel Like Dancing het feest compleet maakte.
Het verbaasde dan ook niet dat er om een encore gesmeekt werd. En die kwam er ook, in de vorm van het op en top popnummer Only The Horses. Voor een laatste keer werd de AB omgetoverd in een nachtclub. “We are Scissor Sisters, and so are you!”, schreeuwde Ana Matronic bij wijze van afscheid de zaal in. Voor een kleine twee uur waren we dat inderdaad.