Schoolrock - Kwaliteit boven kwantiteit
Sint-Ritacollege, Kontich, 8 november 2008
Het was dit jaar al de twintigste editie van het Kontichse festival. Schoolrock stalde haar podia nog een keertje op de speelplaats van het Sint-Ritacollege uit en nodigde een resem bands uit die bekend zijn van hier tot in Wallonië. De zon en een uitgebreid publiek waren ook aanwezig, enkel misten we dat ietsje extra voor de twintigste verjaardag van Schoolrock.
Na de doortocht enkele jaren geleden van die andere Waalse trots Ghinzu, was het nu de beurt aan Sharko, ongetwijfeld één van de beste bands op deze Schoolrockeditie. Hun muziek draait al goed in het zuiden van ons land en nu komen ze ook eens langs aan de andere van ons landje. Hun scheurende gitaren maakten een beloftevolle indruk en vooral de stem van frontman David Bartholomé laat zich goed smaken. Ze waagden zich aan het Nederlands en blijkbaar ging elk nummer over een jongen die gaat surfen. Hun taalkennis verdient nog wat uitbreiding, maar muzikaal zijn ze goed bezig.
Nudex vond het na een MySpace-verovering ook eens tijd om op een podium te gaan staan en ze deden dat met stijl. Daarmee bedoelen we dat ze de nodige voorbereidingen hadden genomen om een juiste outfit, de mooiste chicks en de leukste gadgets uit te kiezen. De heren van Nudex stonden er allemaal in het wit bij en waren voorzien van de nodige zonnebril. Hun vrouwen in sexy pakjes moesten het publiek entertainen door eens met hun billen te shaken en het publiek nat te spuiten. Ook werd het publiek gevraagd gigantische zwarte ballonnen in de lucht te houden, en daarbovenop werden we nog es bestookt met Nudexstickers. We waren bijna de muziek uit het oog verloren, maar misschien was dat de bedoeling, want de electro die we van hen te horen kregen miste nogal wat "schwung". Met momenten wist Nudex het publiek toch te bekoren, al hadden ze daar vooral covers voor nodig. Nudex kon ons wel verrassen door al hun nummers volledig live te spelen. En om die elektronische beats op het moment zelf uit je instrument te stampen, heb je "guts" nodig, én een goede beatboxer!
De volgende band die het hoofdpodium mocht betreden waren The Rhythm Junks. Steven De Bruyn stak meteen van wal met zijn fantastische mondharmonica en de rest van de zevenkoppige band volgde snel zijn voorbeeld. De Bruyn die al eerder een Zamu Award voor beste muzikant (2004) won, liet het ritme in zich los. Hun naam verloochent hen niet: The Rhythm Junks spelen zwoele bluessongs en uiteraard zijn daarvoor de nodige blazers aanwezig. Funky tunes, dansbare swing en perfecte arrangementen. The Rhythm Junks verzorgen uw zwoelste zomeravond met een lach.
Om het met 'Anyway the Wind Blows' te zeggen: “den Bolland is er ook, se!” Inderdaad, een afsluiter van formaat: CJ Bolland. Eindelijk stond de speelplaats van Schoolrock even vol als de vorige editie. CJ Bolland is onder andere bekend van zijn co-project met dEUS-frontman Tom Barman: Magnus. Zo passeerde French Movies de revue, zij het deze keer zonder vrouwengezang. Ook op No Good van The Prodigy mochten we onze danspasjes nog eens uitproberen en als allerlaatste nummer van deze Schoolrockeditie speelde Bolland zijn eigen hit, The Prophet.
Het vuurwerk sloot deze twintigste Schoolrock in schoonheid af. Spijtig genoeg was het publiek opvallend minder talrijk dan vorig jaar, maar misschien komt dat door de minder bekende line-up? Er kan beter wat meer geld in de groepen gestoken worden dan in het vuurwerk. Dus vijfdejaars van het Sint-Ritacollege: overtuig jullie muziekleraar om volgend jaar voor een spetterende affiche te zorgen en wij zullen er terug bij zijn!