SBTRKT - Dansend verzuipen

Kunstencentrum Vooruit, Gent, 20 november 2014

Afgelopen maandag keek menige onwetende in Gent vreemd op bij het voorbijzoeven van SBTRKT’s ufo, volledig uitgerust met synthesizers, keyboards, laptops, launchpads en een boel ondefinieerbare groeperingen knoppen en lichtjes. Toen men de twee percussionisten, die er achteraan sjokten in het vizier kreeg, gingen de wenkbrauwen nog verder omhoog. Het allegaartje leek zich richting Vooruit te begeven, waar zich al twaalfhonderd mensen verzameld hadden.

Mochten mee op tour: Denai Moore en band. Daar zal haar feature op SBTRKT’s laatste worp wel voor iets tussen gezeten hebben. Geen slechte keuze van Aaron Jerome trouwens. Tijdens haar show werd snel duidelijk dat haar stemtimbre haar grootste troef was. De samenzang zat beter dan het samenspel, maar verdronk bij momenten de nummers, wat dan weer hielp het gebrek aan frisheid in de songwriting te verdoezelen. Het geheel kon ons tot voor de laatste twee nummers geboeid houden.

De start van SBTRKT klonk ook een beetje verzopen, zij het op een andere manier. Instrumentale opener Highs And Lows werkte ondanks alle bombast wel als opener. Toen Never Never van wal stak zagen we toch enkele beteuterde blikken, want de stem van Sampha, die op behoorlijk wat SBTRKT-nummers zingt, bleek gewoon op band mee te spelen.

Dat Vampire Weekends Ezra Koenig het daarentegen te druk heeft om voor één nummer mee te touren, lijkt ons logisch. New Dorp, New York overtuigde met ophitsende drums een boel twijfelende benen tot een danspasje. Diezelfde ophitsende drums zouden echter nog heel wat van de subtiliteit die op plaat te vinden was in de kiem smoren. Vooral nummers van op ‘Wonder Where We Land’ moesten eraan geloven.

Gelukkig waren er nog hoogtepunten, veelal de hits. Het fantastische Wildfire bijvoorbeeld; of Pharaohs, dat de Vooruit moeiteloos tot een dansclub omvormde. Gek genoeg was het vaak het publiek zelf dat het nummer de moeite waard maakte. Temporary View werd op die manier gered. Of het op plaat matige The Light, waarvoor Denai Moore nog eens het podium besteeg, dat met de enige live vocals van de avond op heel wat enthousiasme kon rekenen.

We waren vooral verbaasd door het aantal mensen die alles konden meezingen. SBRTKT is een stuk populairder dan gedacht. En eigenlijk is dat niet vreemd. Hoewel een deel van de show maandag muzikaal niet zo heel veel voorstelde, bleek SBTRKT een hip alternatief voor de berg platte en goedkope dansmuziek die het grote publiek vandaag voorgeschoteld krijgt. Daarom danste iedereen gewillig voort tijdens een slappe bisronde. Daarom zien wij hen in de toekomst nog een stuk grotere zalen uitverkopen.