Sallie Ford & The Sound Outside - Niet cool, wel klasse

Botanique, Brussel, 24 november 2013

Sallie Ford & The Sound Outside is zo’n band waaraan niks cool is. Geen getatoeëerde armen, geen hippe kleren, geen afgetrainde lichamen. Ze dragen brillen, aftandse jeans en leggings met een gat op de knie. Maar de muziek zit wel goed van bij de eerste song in de Botanique.

Eigenlijk is Sallie Ford te laat geboren. “I just wanna live in the fifties”, gaf ze zelf al aan in Roll Around, het laatste nummer van haar meest recente plaat. En uiteraard hoor je dat in haar muziek, waarin rockabilly en surf doorsijpelen. Nu eens zijn het The Shadows, waaraan je moet denken, dan weer komen Dick Dale of The Cramps bovendrijven, maar altijd is, naast de specifieke gitaarklank, de stem van Ford het anker waaraan de scheepjes worden vastgehangen.

Veel franjes waren er niet nodig om de Rotonde in beweging te krijgen. Voortdurend hadden wij de indruk dat er koppeltjes aan het dansen waren gegaan, als de ruimte niet zo beperkt was geweest. Nu waren zij – de zaal was goed gevuld – beperkt tot wat schuifelen en schuddebollen. Maar dat kon uiteindelijk de pret niet drukken.

Klassieke starter van de optredens van Sallie Ford & The Sound Outside is de gepeperde instrumental The Eagle Has Landed, waarin Sallie en leadgitarist Jeffrey Munger, de nek van de gitaar steevast naar de grond gericht, elkaar de loef probeerden af te steken. Het zette de toon voor een set, waarin potige gitaarrock werd afgewisseld met lichtvoetigere nummers als Do Me Right.

Hoewel ze naar buiten toe misschien wel die uitstraling had, bleek uit de teksten dat Sallie Ford niet echt het girl next door was. Regelmatig werden er in songs als Bad Boys seksuele allusies gemaakt. Iets wat je haar, gezien haar uiterlijk misschien niet zou aangeven. Maar al bij al bleef het steeds behoorlijk braaf. Trouwens, ook in de muziek werd er al eens stevig uitgehaald.

Uit de binnenkort te verschijnen ‘Summer EP’ diepte het kwartet de uitstekende cover van Wreckless Erics Whole Wide World op naast twee nieuwe songs. Het was niet de enige cover in de set. Ook Heart Of Glass van Blondie kreeg een – zij het bescheiden – rockabillymakeover.

Sallie Ford & The Sound Outside maken niet de muziek waarmee ze commerciële potten gaan breken. Dat hoeft ook niet. Laat hen maar rustig hun eigen ding doen in de schaduw in een genre dat verder weinig aandacht krijgt. Kwaliteit komt immers toch bovendrijven.