Rufus Wainwright - Van alle zonden gezuiverd
Koninklijk Circus, Brussel, 8 november 2008
Visueel blijft de kitsch aanwezig. De Amerikaanse vlag, waarbij de sterren vervangen zijn door nepdiamanten, dient als achtergrond en de band is volledig getooid in pakken in de meest opvallende kleuren en strepen. Zelf komt hij het podium op in een rood-wit gestreept pak over de behaarde borst en met een diadeem, een homomessias waardig, in de haren. In het tweede gedeelte ruilt hij die outfit voor een tirolerpakje. Wat Wainwright zo typeert, is zijn stem die lijkt te slepen, maar toch steeds de maat houdt. Bovendien weet hij er een uniek vibrato in te leggen. Zijn boodschap verkondigt hij met de nodige emoties: hij gebruikt zijn handen veelvuldig, lijkt de lucht te willen grijpen, balt zijn vuisten, brengt golven tot bedaren en beheerst het podium als geen ander. Met titelnummer Release The Stars wordt het zaadje geplant dat zal uitgroeien tot een schitterende bos manna, met onnoemelijk veel bloesems als Cigarettes And Chocolate Milk, Sanssouci of Matinee Idol. Afwisselend gespt hij de akoestische gitaar om, zet hij zich aan de piano – ook de solomomenten (The Art Teacher, Nobody’s Off The Hook) zijn hemels – en neemt hij enkel de vocalen voor zijn rekening. Steeds is het resultaat haast magisch.
De messias heeft echter nog meer wonderen in petto. Het publiek is aan zijn lippen gekluisterd wanneer hij tussen de nummers door terloops vertelt over zijn avonturen met een spaced out Brian Wilson (die van Pet Shop Boys, weet u wel) in een circustent of hoe hij zijn blazerssectie schertsend zijn concubines noemt. Maar het is toch zijn muziek, zijn versie van Judy Garlands If Love Were All of zijn naar gitaren en blazers omgezette arrangement van een schitterend Do I Disappoint You, waarnaar terecht de meeste aandacht gaat. En dan moet het pièce de résistance nog komen.
Voor de bisronde heeft hij zijn outfit geruild voor een witte badjas. Poses en het schitterende Compliante De La Butte worden nog tot nieuwste testament verheven, waarna hij zich vooraan op het podium gaat opmaken. Oorringen, lippenstift en hoge hakken en Rufus Wainwright verandert in een diva die het publiek verbaast door samen met zijn band Come On Get Happy inclusief de bijhorende choreografie tentoon te spreiden.
Hij zou zich willen wagen aan het schrijven van een opera. Als we daarmee dit enorm talent zouden kwijtraken, zou dat eeuwige zonde zijn. Maar vanavond werden alle zonden nog vergeven, want wie aanwezig was op dit concert, ging gezuiverd huiswaarts.