RPWL - Respect voor het concept

Spirit of 66, Verviers, 18 april 2012

Het ambitieuze conceptalbum ‘Beyond Man And Time’ bracht het Duitse RPWL voor een theatrale show naar de Spirit of 66. Was men ooit begonnen als een Pink Floyd tributeband, dan was de invloed van Peter Gabriels Genesis hier onmiskenbaar.

Hulde aan een band die het vandaag aandurft een progconcept integraal uit te voeren. In de jaren zeventig was Genesis de ongekroonde koning van het muziektheater. Later deden onder andere Marillion (Brave in 1994) en IQ (Subterranea, 1997) het hen na. Steeds mocht de zanger zich in allerlei kostuums hijsen, attributen sjouwen en met zijn intonatie uitpakken.    

Voor RPWL-frontman Yogi Lang was dat niet anders. Hij verscheen achtereenvolgens als blinde, wetenschapper, bultenaar, schaduw en apostel (ofwel "visser van mensen"). De fysieke gelijkenis met Steve Hogarth (Marillion) was soms frappant; de typeringen gingen hem in elk geval goed af.

Naast het centraal opgestelde projectiescherm waren ook links en rechts witte doeken gedrapeerd. Een acteur (die God speelde, of was het Nietzsche?) verscheen in een filmpje voor een Franstalige introductie tot het verhaal. Aan een Nederlandse versie had men in Verviers niet gedacht.

Gitarist Kalle Wallner en bassist Werner Taus speelden bij momenten als schaduwen achter deze doeken, waardoor we even moesten denken aan de Floyd, die tijdens de eerste helft van The Wall achter de blokkendozen verborgen zaten. Naast de vermommingen van Lang waren zij met enthousiast spel de grote aandachttrekkers op het podium.

De band week nauwelijks van de studioversie af, maar het was geen statische aangelegenheid. Men wist een goed evenwicht te vinden tussen een vlekkeloze, muzikale uitvoering en de visuele invulling. Hopelijk wordt deze show straks op dvd uitgebracht.

In de encores tapten de Duitsers uit een ander vaatje. Er werd losser gespeeld en op een bepaald moment was er zelfs sprake van een heuse jam. Lang en Markus Jehle gaven enkele lekkere Moog- en Hammondsolo’s ten beste. De setlist was met Breathe In Breathe Out, Trying To Kiss The Sun, Hole In The Sky en Roses erg divers en toonde een groep die ook behoorlijk uit de band kan springen. Niettemin is het de uitvoering van ‘Beyond Man And Time’ die ons het meest bijblijft.