Roots & Culture - Earl Sixteen and Manasseh - Hip hip reggae

Trix, 2 november 2024

Hiep hiep hoeraaaa! Vijftien jaar lang viert het DIY-gezelschap Roots & Culture reggaefeestjes in groot Antwerpen. Af en toe met een langere corona-break, maar keer op keer met evenveel undergroundpassie en -overgave. Begin april bracht een feestje met onder meer het Franse soundsystem Wise Rockers en Shikoba Soundsystem een wilde nacht naar Zappa, maar voor dit “vijftiende feestjaar” zette dit combo een feestavond in Trix café in gang, samen met Time To Dub Soundsystem. Fabuleuze smaakmakers: niemand minder dan UK dubwise selector Manasseh en MC singjay Earl Sixteen, bij wie we graag referenties als Dreadzone of Leftfield vermelden.

Hoewel reggaefeestjes nog steeds in de lift zitten – en daar zit Roots & Culture zeker voor iets tussen - bleek de opkomst voor dit verjaardagsfeestje misschien net ietwat bescheiden. Maar niet getreurd. Wie kwam, kreeg een optimale portie reggae-dub-vibes. Want dat mag je zowel Manasseh en Earl Sixteen wel nageven: ze putten graag uit een rijk rootsverleden dat zelfs teruggrijpt naar de “golden zeventies”, toen die laatste onder de vleugels van Joe Gibbs zijn eerste wapenfeit uitbracht. Beiden spelen dan ook live graag leentjebuur en populariteitsspelletjes door onder meer Horace Andy (Man Next Door) of zelfs Buju Banton (Hills And Valleys) te coveren. Tot groot jolijt van het publiek natuurlijk. En kregen we daar ook geen stukje Mas Que Nada van Sergio Mendes cadeau op heerlijk traditionele nyabinghi-rootswortels? Of een veeg The Melodians (Gonna Get Along Without You Now) op wiebelende rocksteady riddims en original 1967 blazertjes? Fantastisch trouwens hoe soulvol en sterk Earl Sixteen nog steeds bij stem is.

Beide heren liggen vooral aan de bron van de zogenaamde UK-steppers-scene (check de samenwerking Natural Roots uit 1990). En dat komt mooi uit. Want deze meer hakkende en wobbelende reggaevariant is, in combinatie met dancehall, bij hedendaagse soundsystems populairder dan ooit. En dat is natuurlijk waar Time To Dub na een geslaagde UK-performance van een dik uur en drie uur Manasseh dj-kunsten aardig op inspeelde. Helaas gingen daarmee ook het volume en vooral de penetrante bassen de hoogte in. Want reggae- en dubmuziek moet je “voelen” (en daardoor minder horen). Het is een levensstijl waar we op gezegende leeftijd iets meer voor passen. We voelen dit liever niet twee dagen later nog steeds nasuizen in de oren. Dus lieten we de nacht en het Trix café met plezier verder over aan de die hard-dreads. More to come. Knap.