Rock Zottegem 2011 - Brits-Amerikaanse as
Bevegemse vijvers, Zottegem, 12 juli 2011
Rock Zottegem was uitverkocht. Plaats van gebeuren was nog steeds het domein van de Bevegemse Vijvers, waar het beschikbare festivalterrein bij momenten wel erg benepen aanvoelde. De succesmix van subtoppers en talent van bij ons, waarbij de organisatie zweert, heeft het hem dit jaar dus ook geflikt.
Door een resem van omstandigheden hadden wij op de eerste dag van het festival nogal wat bands gemist. We gaan dus meteen van start met Zornik, die met Goodbye tegen het einde van hun set het voorste deel van de tent - Rock Zottegem heeft slechts één podium - al flink meekregen. Het hardere deel van deze song, die wat tegen Muse aanschurkt, vonden wij best te pruimen.
Gejuich en applaus viel de band ten deel na Scared Of Yourself. Het bisnummer Black Hole Shot Down was met zijn venijnige break een waardige afsluiter. De band tekende voor een heuse rock-'n-rollfinale met drumgeroffel en vuurwerk op het einde van hun show. Ook het publiek stond in vuur in vlam. Missie geslaagd dus!
Hoewel de Britten van Status Quo volgens de plaatselijke securityman heel toegankelijk waren, hebben we hen helaas niet te pakken gekregen voor een interview. Maar na hun uitstekende, nieuwe plaat waren we hoe dan ook blij om deze oerrockers nog eens aan het werk te zien. In de albumrecensie van 'Quid Pro Quo' drukten we onze hoop al uit dat de band heel wat van deze nieuwe nummers live zou brengen. En aan dat verzoek werd voldaan want ze openden met de eerste single Rock 'n' Roll 'n' You.
Wat Status Quo live tot een aangename band maakt, is de hoge meezingfactor, ook al heb je bijvoorbeeld nog nooit van de klassieker Mean Girl gehoord. Hetzelfde kan gezegd worden van Beginning Of The End, hoewel dat uit hun voorlaatste en toch ietwat mindere album stamt. Het publiek kon de heren duidelijk smaken en maakte dat diets met overtuigend applaus.
Two Way Traffic, eveneens uit de nieuwe plaat, kreeg net als What You're Proposing heel wat handen op elkaar. De heren presenteerden ons ook nog iets, waarvan wij gewoonlijk koude rillingen krijgen: de medley. Nu ja, het is ook een manier om klassiekers toch nog te horen te krijgen. Prima show alweer van deze oude knakkers.
De afsluiter van dienst was het Amerikaanse Papa Roach, wiens hoogdagen toch alweer een tijdje achter de rug liggen. Hun visitekaartje Last Resort ontbrak niet op de afspraak, hoewel de band duidelijk niet iedereen overtuigde. Sommigen gewaagden van een slechte geluidsmix waarbij de zang te dominant was, anderen waren helemaal verkocht.
Feit is wel dat de meeste festivalgangers het bij de officieuze afsluiter voor bekeken hielden, want bij de dj-set van Sound Of Stereo stroomde de tent helemaal leeg.