Rock Werchter Zomerbar - Bazart - Dansen op vijf vierkante meter

Werchter Weide, 4 juli 2020

Dit jaar geen Werchter zoals we het kennen. Heimwe(i)e volop. Naar een festivalaffiche waar kiezen steeds verliezen is. Naar lauwe slechtgetapte pintjes en de bijhorende slag van de hamer. Geen gedrum meer aan de Marquee, geen zoektocht naar verloren vrienden bij valavond. Maar de roep van de wei klonk luid. En het alternatief van de Zomerbarsessies was vlakbij.

Het zou een uitnodiging voor een verjaardagspartijtje kunnen zijn. Een aantal genodigden op een bepaalde plek, op een vastgesteld uur. Na twintig minuten waren de online tickets de deur uit. Wie niet snel was, was eraan voor de moeite.

Stipt om twee uur openden zich de poorten van de heilige wei, althans een netjes afgebakende zone aan de North West Walls. Zoals op het betere trouwfeest werd je, na de gebruikelijke handhygiëne die we ondertussen als doodnormaal beschouwen, naar je vaste tafel geleid. Drankjes en eten bestel en betaal je in real time met een QR-code. Vergeet de verschaalde pinten en frietjes die zwemmen in mayonaise, maar denk gin tonic en pulled pork. Fijn, maar toch ook wat absurd op een festivalwei.

Bazart, in een nieuwe bezetting, begon eraan om half vier. "Of alles ok was?" vroeg Mathieu Terryn zich tot driemaal toe af? Wel, het gevoel om een concert zittend te beleven, daar hebben wij toch aan moeten wennen. Uit ‘Alles Of Niets’, het album uit 2020, brachten ze nieuwe nummers mee, maar het was pas tijdens Grip en Maanlicht dat ze iedereen aan het dansen kregen. Op en rond de tafels en stoelen, maar steeds netjes, bubbelgewijs en binnen de toegewezen "vierkante meters". Elleboogstootjes met het publiek deelde Terryn tijdens Chaos en tijdens de bis werden we voor de tweede keer getrakteerd op Goud.

Omarm me. Iedereen zong het mee, niemand deed het. Of het een fijne namiddag was? Zeker. want wij houden van onze Werchterse heimat. En niet gaan was nooit een optie. Maar kan het volgend jaar gewoon terug met de rafelige randjes?