Rock op't plein - Rock around the clock

Sint-Maartensplein, 13 augustus 2004

Op een doordeweekse vrijdag stond Wervik city op zijn kop. De grensgemeente maakte zich op voor de 22ste editie van rock op’t plein.
Het startschot werd gegeven om 15u door de plaatselijke beroemdheden Thurisaz. Ze brengen een mengeling van death, black en atmosferische metal. Op het thuisfront spelen heeft zo zijn voordelen, zo stond een schare vrienden en fans mee te schreeuwen op de tonen van hun muziek. De set was afwisselend ingedeeld en kon het nog niet zo talrijke publiek toch bekoren. Strakheid zit in de set verweven, maar deze jongens hielden deze sterkte niet aan van begin tot einde.
De volgende gasten waren Camden, we kennen ze van de formidabele single black paper-black ink. Nieuwe en oude nummers werden vlot vermengd, maar heel spijtig dat de publieke reactie beperkt bleef. Een energieke set die recht uit het hart kwam.
Triggerfinger bracht zijn eigen kijk op rock’n roll. Live passeren ze als een wervelwind en blijf je wat verweesd achter. Leuke set, maar ik denk dat ze in het donker vast nog beter tot hun recht waren gekomen, hoewel we dan niet het rijke arsenaal aan gitaren hadden kunnen bewonderen.
Voor superdiesel was het wel een heel speciale dag. Een van hun muzikanten was net papa geworden. Plezier en creativiteit kwamen aan bod. Hun muziek klonk, hoewel in het Nederlands, toch fantastisch. Zelfs het publiek wist de hits zoals ticket naar de zon te smaken.
Tijd voor een vleugje punk met The Kids. Jong en oud werden nog eens verenigd. Ondanks een niet al te grote bekendheid, wist het publiek deze muziek wel te smaken. Misschien niet de originele bezetting, maar wel de originele muziek en passie die vonken deden overslaan in het publiek.
Het grote publiek kwam deze avond opdagen voor de Heideroosjes, als de massa ervoor wat wegbleef, dan kon je wel merken dat deze nu aanwezig was. Zelfs een stortbui kon het feest niet bederven. Oude en nieuwe nummers gecombineerd, met een energieke uitstraling om u tegen te zeggen. De circlepit zal in deze kleine gemeente vast nooit meer zo groot worden.
Jammer dat ze niet als headliner stonden, want velen dropen na dit concert af.
The whisky priests zijn ondertussen legendarisch en gekend binnen de beste folktradities. Het optreden was energiek, sfeervol en geïnspireerd, maar kon het publiek toch niet helemaal meekrijgen.
Ook voor Us4 die een tribute-act brengt van de legendarische groep U2 had het in het begin van hun set moeilijk om het publiek mee te krijgen. Naarmate het einde en de meer bekendere en recentere hits aan de beurt kwamen werd het publiek enthousiast. De muzikanten zorgden voor een strakke set, jammer dat de zanger nu en dan een steek liet vallen.
De duisternis viel en de koude kwam aandraven, het werd tijd om huiswaarts te keren. Al bij al een geslaagde editie van rock op’t plein met misschien minder bezoekers dan verwacht, maar met tevreden festivalgangers.