Rock Herk 2017 - Dag 1

Rock Herk Festivalterrein, 14 juli 2017 - 15 juli 2017

Ah, een nieuwe editie Rock Herk... Woeste papa’s, die jonge kinderen meesleuren tussen de twee podia om stevig te headbangen, verwilderd uitziende types, die (niet onterecht) mopperen over hoe duur de bonnetjes zijn, en een zweterige okselgeur, die hardnekkig blijft hangen in de volgepropte tenten. En oh ja, veel muziek die zowel voor hoofdpijn als voor een openbaring kan zorgen. On y va!

Na enkele zorgbarende buien vlak voor de start van het festival, besloten de weergoden om de Herkse festivalgangers toch te ontzien. Omstreeks 17u00 waren er geen regenwolken meer aan de hemel te bespeuren en brak er zelfs een waterig zonnetje door. Dus wisselden we het droge in voor een ietwat drassige wei en waren we meteen getuige van een allesverslindend Bear. Twee jaar geleden stond het viertal al eens op het podium van Rock Herk, en nu waren ze terug om de nieuwe plaat '///' voor te stellen. Hun mathcore lokte al snel de eerste, zij het ietwat spastische, bewegingen uit onder de festivalgangers. Van een stevige start gesproken!

Vervolgens was het de beurt aan het Belgische duo Equal Idiots. Zij verrasten met een levendige liveperformance waarin beide heren schitterden. Pieter Bruurs toonde dat hij zijn drums even goed beheerste als toenmalig Nirvana-drummer Dave Grohl en ook Thibault Christiaensen zette een uitstekende prestatie neer. Hoogtepunten waren vooral Put My Head In The Ground en de cover van Plastic Bertrands Ca Plane Pour Moi.

Toch was het Tout Va Bien die kwam, zag en overwon. En dat deed hij met een opwindende en perfect uitgebalanceerde mix van eigen nummers (Queen Of Sheeba, Messiah) en enkele wonderbaarlijke covers. De tent ontplofte zowat toen hij een wel erg goed klinkende versie van het Eurosongnummer City Lights bracht  - Was datt in combinatie met This Fight? Ook het intiemere Let Me Love You veroverde ongetwijfeld de nodige meisjesharten. Tout Va Bien besloot, uiteraard, met Goodbye. C’était bien; merci!

Vervolgens repten we ons naar de Club voor Brutus, waar het drummen was om een plaatsje te bemachtigen. zangeres en drummer Stefanie Mannaerts deed de laatste, dromerige herinneringen aan het optreden van Tout Va Bien meteen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Haar rauwe, schreeuwerige stem doorkliefde de lucht met brute kracht terwijl ze verwoed als een Duracell-konijn op de drums bleef rammen. Voeg daarbij de scheurende gitaar en meedogenloze bas en je krijgt een uniek geheel dat, afgaand op het grote aantal toeschouwers, duidelijk werd gesmaakt.

Het optreden van Dinosaur Jr. was dan weer eerder matig en lokte bovendien minder volk dan verwacht. Weliswaar deden zij verwoede pogingen om het publiek mee te krijgen, maar leken niet echt te slagen in het opzet. Na een moeilijke start met veel gepiep en gekraak kwam het uiteindelijk wel nog tot een stortvloed van klassiekers als Feel The Pain, Out There en Goin Down, maar J Mascis en compagnons leken de vibe een beetje verloren te zijn. Punten scoren deden ze pas echt met de cover van The Cure’s Just Like Heaven.

Bij Deez Nuts konden we het maar een twintigtal minuten uithouden. De muziek van JJ Peters en zijn maats kwam harder aan dan de ijsrots bij de Titanic. We besloten dan maar eens een kijkje te nemen bij Bazaar Bizar. Hoewel zowat alle standjes al aan het opruimen waren, konden we nog terecht bij Bazaar Bizar Discobaar voor een verwarmende mix van salsa-achtige muziek, afgewisseld met enkele hits uit de eighties zoals The Way You Make Me Feel. Hee Hee! 

En dan was er nog Millionaire. Na een eerdere passage op Rock Herk in 2005 stond gitaargod Tim Vanhamel met zijn band na meer dan tien jaar terug op het Herkse podium. Openen deden ze met de instrumentale track Visa Running, uit meest recente album ‘Sciencing’. Ook Busy Man, I’m On A High en (het onomkomelijke) Champagne kwamen aan bod. Het werd pas helemaal mooi toen Vanhamel de Canadese Clara Klein op het podium haalde om samen het duet Silent River te brengen. Een juweeltje!

Afsluiten deden wij met Rave Our Souls, een oldskool rave project van Goldfox en Riot. Zij brachten een pompende mix van techno, happy hardcore en alles wat daartussen ligt. Verkleed als twee gele Sinterklazen presenteerden ze een memorabele, maar erg speciale DJ-set. Afsluiten deden ze, na meerdere aanmaningen en een goede 20 minuten later dan voorzien, met een heftige remix van het klassieke O Fortuna, een groot confettikanon en een reusachtige opblaasbare strandbal. Their rave was for the brave, dat staat vast!