Robin Borneman - Het magische uur
Zaal Luxor, Arnhem, Nederland, 12 maart 2013
In Nederland is iets heel bijzonders aan de hand. Vorig jaar bracht de charismatische singer-songwriter en een van de beste bewaarde geheimen van de Nederlandse muziekscene, Robin Borneman, daar zijn zesde album ‘Home’ in eigen beheer uit. Prachtige en razendknappe liedjes, gezongen met een stem van een zeldzaam kaliber en met veel bezieling. Onder andere deze bloedstollende live-opname van Dollhouse overtuigde ons helemaal. Afgelopen vrijdag gaf Borneman dan eindelijk een soloconcert in de intieme bovenzaal van Luxor Live in Arnhem.
Toen de singer-songwriter met slechts zijn akoestische gitaar opkwam en een a capella-uitvoering van River Home inzette, legde hij het publiek meteen het zwijgen op. Iets wat hem eigenlijk met elk liedje lukte. Of het nu het bezwerende Father Sin was of het bluesy en adembenemend mooie Broken Lightbulb Blues, het was muisstil.
Tussen het werk van ‘Home’ en onder andere de titelsong van voorganger ‘Mirrorfountain’ (2009) door was er ook plaats voor nieuwe liedjes. Een ervan was het prachtige, verstilde Restless Mind. Hemelbestormend mooie akkoordenschema’s en een haast fluisterende Borneman was wat we te horen kregen. Het deed ons al meteen verlangen naar dat volgende album.
Tussen de liedjes door toonde de bescheiden singer-songwriter zich ook een ware storyteller. Hij vertelde hoe sommige van de liedjes ontstaan waren en wist het publiek tevens met de nodige humor te entertainen. Zo zette hij wat akkoorden in en liet het publiek raden welke liedje het betrof. Iemand in het publiek raadde dat het Wicked Game van Chris Isaak was, waarna hij dat liedje op een dergelijke eigen, mooie manier bracht dat Isaak zelf hier vast van onder de indruk zou zijn.
Een van de hoogtepunten (alsof die er al niet genoeg waren!) was Dollhouse, dat net als in de YouTube-versie in een langere uitvoering werd gebracht. Ook hier werd Borneman door Huub van Loon bijgestaan op piano. Man, wat ongelooflijk mooi!
Na Andy, een liedje over Nick Drake (naar Drake’s initialen) en Mercy werd de set afgesloten met het nieuwe nummer Human. Hierbij liet de singer-songwriter het publiek de outro uit volle borst meezingen.
Met een ronduit magische set hield Robin Borneman ons een uur lang in zijn greep en legde zo de lat hoog voor de rest van het concertjaar. Wij kunnen dit dan ook niet anders omschrijven dan: “Het magische uur”.