Rival Sons - Blijven swingen

Ancienne Belgique, Brussel, 8 april 2015

Rival Sons live, dat is een garantie op een stevige pot bluesy rootsrock. Plaats waar de grote Westerse Walkure ditmaal plaatsvond was de Ancienne Belgique in Brussel. De handlangers van de Californische rockband waren het Nederlandse De Staat en met Kill It Kid werd er last minute ook nog een grungetoets aan de avond toegevoegd.

Rival Sons - Blijven swingen



De Britse band zelf wist al langer dat ze ook een set zouden krijgen, maar de officiële bevestiging kwam er pas dinsdagnamiddag. Te laat dus, voor vele bezoekers waaronder wij zelf. We hadden net op tijd plaatsgenomen om De Staat mee te pikken. Met de hyperactieve frontman Torre Florim, voortdurend flirtend met de grens tussen enthousiasme en aanstellerij, wist het Nederlandse artrockvijftal de zaal wel warm te maken.

Wanneer iets later na de intro uit 'The Good, The Bad And The Ugly' de backdrop met bandnaam in grote witte letters naar beneden kwam geschoven, was iedereen dus goed opgewarmd voor de twee uren rootsbluesrock. Vanaf opener Electric Man nam vooral frontman Jay Buchanan zijn publiek in een versmachtende houdgreep. Tijd om even snel goeiendag te zeggen vond hij niet. Het ene nummer volgde naadloos het andere op. Met het Strangleholdachtige Manifest Destiny Pt1 nam Scott Holiday, gitarist met een van de mooiste baarden ooit, het voortouw even over van zijn charismatische frontman.

Het lange wachten in aanloop naar het akoestische stuk van de set, weliswaar begeleid door fluitende vogeltjes, haalde toen even de vaart uit de set. Ook dat onderdeel, dat onder andere ook nog Burn Down Los Angeles en White Noise omvatte, werd vervolgens weer zonder al te veel communicatie aan elkaar geplakt.

Opnieuw inpluggen daarna, en tussen nummers als Tell Me Something en Get What's Coming door kregen we dan plots van Buchanan te horen wat voor geweldig publiek we waren. In bluesrockbands wordt er vaak in eerste instantie naar de leadgitarist gekeken, maar dat is bij Rival Sons toch even anders. Alle respect voor Holiday, maar met zijn overvloedige charisma zoog Buchanan moeiteloos alle aandacht naar zich toe. De man zong zichzelf en zijn publiek in volle extase.

Die encore bevatte met Open My Eyes en Keep On Swinging nog enkele bommetjes om de performance af te maken. Dat de meeste van de vanavond gedropte bommetjes hier en daar werden opgekalefaterd voor hun liveversie spreekt overduidelijk in het voordeel van de band, die na overvloedig touren intussen volledig scherp staat. Het contrast met Steel Panther, dat een kleine week eerder op dezelfde locatie het showelement nog volop de voorkeur gaf op een strakke performance, kon amper groter zijn.

8 april 2015
Nic De Schepper