Renton Jules - Het juiste spoor

Arenbergschouwburg, Antwerpen, 9 november 2013

Eerst heetten ze Newtown en speelden ze in het voorprogramma van onder meer The Walkmen in Trix. Maar dat spoor bleek dood te lopen. En zoals het muzikanten betaamt, gaan ze dan op zoek naar andere wegen. Als Renton Jules brengt dit kwartet binnenkort een eerste ep uit. En die werd voorgesteld aan de volgelopen, kleine zaal van de Arenbergschouwburg.

Terwijl Gabriel Rios een verdieping hoger het mooie weer maakte, werd de avond in de kleine zaal ingezet door Astronauts. Dat is normaliter een negenkoppige folkband, maar deze keer werd de line-up beperkt tot vier. Frontman Sander Stuer begeleidde zichzelf op elektrische en akoestische gitaar, piano en basdrum. Maar vooral de strijkers zorgden ervoor dat Stuers nummers best sterk uit de hoek kwamen.

Bovendien schrok hij er ook niet voor terug om Damien Rice (Older Chests) en Bonnie Raitt (I Can’t Make You Love Me) eer aan te doen, ook al was hij niet altijd even stemvast. We zijn in elk geval benieuwd naar wat dat op plaat en met een volledige groep geeft.

“Lode, ge zed een biejest!”, liet één van de supporters zich al vroeg in de set ontvallen. Renton Jules-drummer Lode Arnouts liet het zich welgevallen en mepte zijn band verder vooruit, vakkundig bijgestaan door bassist en vermaard bakkenbaarddrager Tijl De Ridder. Verder was er de stem van zanger-pianist (en occasioneel gitarist) Geert Laenens, die de bepalende factor van het geluid van de band uitmaakte, samen met het gitaarwerk van Jussi De Nys.

Laenens' stem deed ons wat denken aan het schelle zangapparaat van Avigdor Zahner-Isenberg van Avi Buffalo. En af en toe – zoals in het naar een climax opbouwende You Win All – hoorden wij in de lagere regionen zelfs Ben Gibbard.

Favorieten van de avond waren ongetwijfeld het titelnummer van de nieuwe ep, How To Catch A Deer, en verderop in de set het mooie Symmetry Reasons. Ook in het eerstgenoemde nummer was er die overschakeling van tempo – dit keer naar een lagere versnelling – die ook You Win All nóg meer deed opleven.

Zowat in elke song viel wel iets te beleven. Er was het spooky baswerk, verderop in Crusader overgenomen door een piepende en krassende gitaarsolo. De extra tom, die Kings Of The Future voorzag van een erg percussieve inleiding. En de duidelijk aanwezige piano in From Outside We Exist, die de song zelfs even helemaal overnam.

Helemaal zijn ze er nog niet. Er is nog werk aan hun podiumprésence. Maar ze komen er wel, de mannen van Renton Jules. Dit spoor lijkt in elk geval ergens naartoe te leiden.