Reena Riot - Ga dat zien!

Minardschouwburg, Gent, 26 april 2014

Zo goed als een jaar na haar debuut-ep ‘Reena Riot’ lanceerde Naomi Sijmons de tweede ep van haar alter ego Reena Riot. Met ‘Stop Reverse’ gaat ze nog een stap verder op de ingeslagen weg. Die ep kwam ze in een aardig volgelopen Minardschouwburg in Gent voorstellen.

Vooraf werden we opgewarmd door Ides Moon. Deze band van de naar Gent uitgeweken West-Vlaming Klaas Tomme brengt emotionele, persoonlijke songs, die opgebouwd zijn rond zijn melancholische, ietwat gruizige stem. Ook voor Ides Moon was het een ep-releaseshow. We onthouden vooral Any Way als een song waar live behoorlijk wat vlees aan zat, The Way You Smile omwille van de emotionele falsetstem, die in strijd leek te gaan met de eigenzinnige drums, de contraire, maar poppy single Nothing Is Clear en het funky slotnummer (van ep en set) Running Away.

Reena Riot opende haar show stevig en met veel overtuiging met de openings- en titelsong van haar nieuwe ep Stop Reverse en breide daar in een ruk Sing en Running With Wolves aan.

Tijdens de bindteksten, die vaak nogal knullig, maar daarom net charmant waren, viel snel op dat er zoals Sijmons zelf aanhaalde “een kikker in haar keel zat”. Maar dit belette haar niet om tijdens het zingen krachtig uit te halen en nog steeds mooier en beter te klinken dan de meesten dat zouden doen.

Single Army Boots bloeide na een ingetogen begin helemaal open vanwege een geleidelijke crescendo om op het einde met een subtiele decrescendo terug zachtjes neergevleid te worden.

Ook qua coverkeuze werden we aangenaam verrast. Tom The Model van Beth Gibbons werd gezapiger, maar qua stem gecontroleerder gebracht dan het origineel en This Mess We’re In van PJ Harvey & Thom Yorke werd in een harde mokerversie gebracht.

The Needle, het slotnummer van de nieuwe ep, zorgde voor een kippenvelmoment. De song was een emotionele rollercoaster. Hij werd gelaagd en melodieus gebracht om op het einde helemaal open te barsten.

Het nummer waarmee ze in de Radio 1-sessie van The Scabs voor het eerst in de picture kwam, The Dog, kon uiteraard ook niet ontbreken. Deze kraker werd extreem catchy en bluesy gespeeld.

In de bisronde greep Sijmons even terug naar haar akoestische gitaar om helemaal solo het spiksplinternieuwe en onafgewerkte nummer Bird te brengen. Vervolgens kwam gitarist Jan Myny haar vervoegen om het door hem geschreven nummer Good Old Waltz te spelen. Met enkel de fantastische stem van Sijmons en het sobere arrangement op de elektrische gitaar van Myny kregen we hier opnieuw een topmoment. Wat een heerlijke song!

Afsluiten deed Sijmons net als op de vorige releaseshow een jaar eerder met het akoestische en emotionele Farewell opnieuw opgedragen aan haar ondertussen overleden vader Fons Sijmons.

We zagen een artieste aan het werk die duidelijk gegroeid is. Het viel trouwens op hoe goed de band met Jan Myny op gitaar, PJ Seaux op bas en Antoni Foscez op drums op een jaar tijd op elkaar is ingespeeld. Het plezier van het live spelen spatte van het podium. Ga Reena Riot zien als je daar de kans toe krijgt want dit zou wel eens een hele grote kunnen worden.