Ray Lamontagne - Zielloze soul

Koninklijk Circus, Brussel, 27 februari 2009

Ray Lamontagne is nu al de hype van 2009. Toch heeft de brave man tot zijn derde plaat moeten wachten vooraleer hij die dubieuze eretitel toegedicht kreeg. Hoe zijn uitverkochte concert op Belgische bodem er zou uitzien, was enigszins voorspelbaar: Lamontagne die op het gevoel inspeelt, een hoop bv’s in de zaal en een bij voorbaat extatisch publiek. Hoe een zanger zijn delicate luisterliedjes live brengt, blijft echter altijd gissen. Slaagt Lamontagne erin om de hooggespannen verwachtingen in te lossen?

De mooie, kleine Priscilla Ahn uit Bernville-Pennsylvania, deed dienst als voorprogramma en dat deed ze op het eerste gezicht lang niet slecht. Met enkel een gitaar en haar prachtige stem bracht ze verlegen liedjes over dagelijkse dingen. De grappige kazoo tijdens The Boobs Song en de mondharmonica bij I Don’t Think So zorgden voor wat variatie. Haar lieve verhalen brachten het publiek eveneens aan het lachen, maar aan echte songs ontbrak het haar nog een beetje.

Ray Lamontagne verscheen op het podium met een vijfkoppige band. Voor de strijkers en koperblazers van op de plaat was er jammer genoeg geen plaats, maar met zes waren ze toch met ruimschoots voldoende om de volle, warme sound van ‘Gossip In The Grain’ te reproduceren. De avond werd gedomineerd door songs van het laatste album. Het geluid benaderde de perfectie en dat was zowel aan de excellente zaal als aan de professionaliteit van de muzikanten te danken.

Toch was net die perfectie een van de grootste onvolkomenheden van de avond. De band miste een eigen identiteit en ook de songs zelf bleken niet meer dan flauwe doorslagjes van wat er op plaat te horen was. Op geen enkel moment was er sprake van creativiteit, of zelfs ook maar van spelplezier. De beperktheid van Lamontagnes stem kwam al snel aan de oppervlakte. Vals zong hij niet, maar van enige variatie was evenmin sprake.

Lamontagne leeft voor zijn muziek. Ongetwijfeld meende hij elke letter van elk liedje. Dat belette hem er niet van om een uitgekiend, geroutineerd concert te geven, ontdaan van alle soul die hij zo hoog in zijn vaandel draagt. Een enorme teleurstelling.