Radio Soulwax - Een avondje uit met Soulwax en Vrienden

Flanders Expo, Gent, 8 november 2008

Er werden maar liefst vijf zalen ter beschikking gesteld voor Soulwax-mas, aanvankelijk gepland in het ICC. Met namen als The Paul Room en The Ringo Room herinnerden de zalen het publiek er nog eens aan dat The Beatles echt wel grondleggers zijn van gelijk welke muziek. "Het zou intiem blijven", had een der Dewaele-broers gezegd. Maar dat was waarschijnlijk vóór hij de oppervlakte van de zalen had gezien. Aan die omvang zat bovendien nog eens een slechte akoestiek verbonden, waar The Hong Kong Dong, de eerste liveact van de avond, enorm mee worstelde. Voor een halfvolle zaal speelden ze hun zachte en minder zachte songs, waar – zonder akoestische hindernissen - weinig op aan te merken was. Toch stond één ding vast: dit was geen elektro, en bijgevolg ook geen spek naar de bek van de aanwezigen. Op dat tijdstip stonden de jongens van Fanklub dj’s gelukkig wel hun mannetje in de zaal ernaast. De jonge vlegels deinsden er niet voor terug even Why Not? van Alter Ego - een plaat dat overigens de hele avond wel in trek was bij de dj’s - en o zo veel andere actuele schijfjes in de mixer te smijten. De aanwezigen werden nog méér in hun - muzikale - lusten bevredigd door Mixhell, het kattige dametje uit São Paulo. Ondanks het kille weer buiten brachten de Braziliaanse en haar kompaan een zonnig setje met overwegend eigen nummers, waardoor de zaal al gauw gevuld werd met dansenden. Toch stond heel wat volk ook gewoon te kijken naar de briljante lasershow, net boven hun hoofden. Ook de Kitsuné dj’s konden op veel publiek rekenen, door voornamelijk remixen van actuele songs als Do It Again van collega’s The Chemical Brothers, of all time-toppers als Smells Like Teen Spirit van Nirvana te draaien. Na Kitsuné dj’s had Das Pop de eer om het tweede liveconcert ten berde te brengen. Helaas overwonnen ook Bent Van Looy en de zijnen de galmende zaal niet, ondanks nummers als The Super Love Program en You. Na afloop van Das Pop bleven we in The Ringo Room om de Brit Riton van jetje te horen geven. En dat deed hij, voor een volle zaal. De meerderheid van de aanwezigen maakte zich echter op voor de 'Very Special Guest', waarover vooraf heel wat te doen was. Aangezien die guest een halfuurtje op zich liet wachten kreeg Riton nog wat airplay. Alter Ego’s Why Not? schalde opnieuw uit de luidsprekersn en het dak ging er weer af, net zoals bij melodietje van jingle bells, uit volle borst meegekweeld door de aanwezigen. Uiteindelijk daagden de guests toch op: Regi en Linda van Milk Inc. Hoewel velen wat teleurgesteld waren, ging de zaal toch en masse uit de bol, ook al miste de Vlaamse schone heel wat toonvastheid bij nummers als Tainted Love en Go To Hell, wat velen haar dan ook toewensten. Gelukkig kon Soulwax het gat van Milk Inc. ruimschoots vullen met hun reïnterpretaties van de bekende Nite Versions. De gastheren, getooid in een smetteloos wit maatpak, brachten onder andere Rocket Ride op een bedje van Daft Punks Robot Rock, de geremixte remix - Hoe doen ze het? - van I Sit On Acid van Lords Of Acid en La Minogues Can’t Get You Out Of My Head. De band was de eerste van de avond die kon opboksen tegen de slechte klank in het gebouw. Alle nodige factoren voor een goed feestje waren er: een volle zaal, een vol gemoed door de loeiharde muziek en een volle beker bier. Het bier op Soulwax-mas was echter aan de prijzige kant: 2,5 euro. Nooit eerder leek een volle pint in je handen laten opwarmen aantrekkelijker dan ze in één teug binnen te kappen. Tot onze grote verbazing liep Flanders Expo desondanks vol met beschonken fuifgangers, die hoe later op de avond steeds handtastelijker werden. Evenals de security trouwens, die menig man hardhandig aanpakte - inclusief uw onschuldige reporter - om hen de eivolle Soulwax-zaal te doen verlaten. Hoewel we niet op handtastelijkheden van security-mensen zaten te wachten, kon dit de pret niet drukken. Zeker niet als je weet dat Tiga op je wacht in de volgende zaal. You Gonna Want Me was slechts een van de vele dansbare nummers die gedraaid werden, hoewel de Canadees duidelijk zin had om eens andere songs dan zijn hits door de zaal te laten schallen. Hij genoot ervan om het publiek om meer te laten smeken, onder meer door met zijn volumeknop te spelen. Weinig volume daarentegen bij Boys Noize. De zaal was wederom niet erg geschikt voor de harde beats van het Duitse talent, maar dat liet niemand zich blijkbaar aan het hart komen. Dus danste men de benen moe, op schijven zoals Feel Good (TV=OFF) of Banquet van Bloc Party. Plaats om te dansen was er zat, aangezien iedereen - alweer - bij de broertjes Stephen en David zat, ditmaal onder het pseudoniem 2 many dj’s. Opnieuw werden de beenspieren duchtig getraind, al werden we misschien eerder door de sfeer dan door de muziek meegesleept. Het duo speelde te veel met de bass, lapte onsamenhangende stukken aan elkaar, maar bleek de zaal toch te entertainen. Een plaat die we van ver zagen aankomen was Wham! met Last Christmas, maar Cream van Federico Franchi deed het dak er helemaal afgaan. Omdat 2 many dj’s ons niet echt kon bekoren, gingen we een kijkje nemen in de kleinste, gezelligste zaal van de vijf. The Cosmic George Room had de oppervlakte van een gewone fuifzaal en het aantal mensen was gereduceerd tot een twintigtal bij het optreden van het Amerikaanse Rub ‘n Tug. Daardoor was de zaal – naast de eetstandjes - dé rustplaats bij uitstek. Het duo draaide vooral oldschool elektro, een genre dat in de andere zalen niet erg veel aan bod kwam. Tot slot stapten we de zaal van Tiga nogmaals in. De Canadees werd er net afgelost door Crookers en een potje heftige elektro, naar voren gebracht in eigen nummers van de Italianen, zocht alweer zijn weg naar onze trommelvliezen. Desondanks besloten we uiteindelijk, ondanks de beresterke set van Crookers, toch maar huiswaarts te keren. Soulwax-mas was goed voor één keer. Eens je echter weet hoeveel de prijs van een pintje bedraagt, hoe slecht de akoestiek in de hallen van Flanders Expo is en hoe slecht sommige dj’s spelen, keer je niet meer terug.