Puntpop - Puntpop

Molenheide, Wuustwezel, 8 november 2008

Begin mei. Voor het eerst verschijnt en verdwijnt de warme zomerzon. Verbrande schouders, korte rokjes, nog niet verdorde of vertrappelde weides sieren de omgeving. Ja hoor, u raadt het al. Het festivalseizoen is officieel geopend. Naast grotere festivals als bijvoorbeeld Groezrock blijven ook de middelgroten niet achterwege. Met een verbeterde geluidsinstallatie, een affiche om u tegen te zeggen en een hoop enthousiasme maakte ook de organisatie van Puntpop zich op voor wat een geslaagde en voor het eerst uitverkochte editie van het ééndaagse evenement zou worden.

Net als de vorige edities vervulde het festival de noden van zowel de hardcore- als rockliefhebbers met namen als Born From Pain en The Setup voor de in open lucht opgetrokken hardcorestage en onder meer Sioen, A Brand, Daan, The Van Jets voor de Popstage.

Na Pushed Too Far, de nogal flauwe opener van de hardcorestage, was Caldera voor het tweede jaar op rij van de partij op Puntpop. In tegenstelling tot hun optreden op de vorige editie smaakte het dit keer wel naar meer. Niet veel meer, maar voldoende om het publiek een optreden lang te boeien. Misschien lag het nieuwe materiaal aan de oorzaak van deze duidelijke verandering, of was het het mooie weer of de betere muziekinstallatie? Feit is dat nummers als Rebirth en Palindromes, voornamelijk nieuw materiaal dus, goed in het oor liggen. Het cliché ‘het oog wil ook wat’ werd echter krachtdadig doorprikt op het moment dat de zanger na zijn hemd ook zijn T‑shirt aan de kant gooide. Gelukkig primeert bij ons de muziek. Toch? 

De eerste band op de popstage, The Dogwalkers, bespeelde het publiek uitstekend. Tijdens de dertig minuten dat ze speelden, slaagden ze erin de toeschouwers van hun kunnen te overtuigen. Heel erg origineel of overweldigend was het allemaal niet, maar spelen konden deze jongemannen wel. Opbouw was bovendien duidelijk een sterk punt van deze poprockband. De eerste nummers hielden ze het rustig, maar al snel kwam ook het keyboard erbij kijken en werd het op slag heviger. Een goed voorbeeld van zo’n sneller nummer was Old Market Place: een nummer waarin ze de oude markt van Leuven, de stad waar de bandleden elkaar een tiental jaar geleden voor het eerst ontmoetten, bezingen. Enkele nummers later schakelden ze weer 'n versnelling hoger, opnieuw ingezet door het keyboard. Afsluiten deden ze met een dikke knipoog naar Rags ‘n’ Run van Admiral Freebee.

Na een weinig memorabel tussendoortje van Sparkle of Hope op de hardcorestage, was het de beurt aan The Shelter Tapes om het poppodium te bestijgen. Wie de afgelopen editie van Humo’s Rock Rally op de voet heeft gevolgd, heeft wellicht al van deze band gehoord. Dit zijn inderdaad de jongemannen die onterecht in Club Petrol strandden. Ook op Puntpop verwent de band zijn publiek met een uiterst aangenaam optreden. Meer rockerig dan verwacht, maar zeker niet minder kwalitatief gezien. Het slotnummer, naast Underneath The Sky – de titeltrack van hun demo – één van de hoogtepunten uit hun show, is ook meteen hun nieuwste song. Wij herinneren ons vooral de tekst “Can’t Get You Down” en het bijbehorende gitaarstukje.

Het verschil met de eerstvolgend band was bijzonder groot, maar het smaakte daarom niet minder goed. The Setup, op de hardcorestage, behoort binnen hun genre immers tot de top van België . Naar goede gewoonte ontbrak het hen op Puntpop ook niet aan energie en stevige songs. Ook het publiek was laaiend enthousiast. The Setup is en blijft een band om live te zien.

Zoals te verwachten was, werden de eerste danspasjes van de avond gezet bij Foxylane. De live-danceband uit Gent wond er met songs als Shut Up Bitch, Naked to Bed en The Same Shirt alvast geen doekjes om. Stilstaand toekijken zat er niet in. Voor wie ze eerder al zag, werd de eerste goede indruk bevestigd. Voor hen die ze hier voor het eerst zag, was het duidelijk dat deze band op de voet moet worden gevolgd. Ze stelden hun kwaliteiten al goed tentoon, maar hebben ongetwijfeld nog heel wat meer in hun mars.

De volgende band op de popstage had men alvast kunnen schrappen. The Van Jets zijn publiekstrekkers, maar hun optredens worden iedere keer weer wat saaier.  Ricochet, Killerqueen en Electric Soldier zijn alledrie goede nummers waarop het publiek dan ook meegaat, maar de rest van hun materiaal wordt zo saai en oninteressant gebracht dat het haast opvulling lijkt. Een overduidelijk voorbeeld hiervan was Johnny Winter. De opwinding en het enthousiasme dat de band met die drie songs bij het publiek losweekte bedaarde dan ook in sneltempo.

Showbeest Daan, de volgende in rij wist haast het tegenovergestelde te realiseren. In het begin ging het optreden nogal gepaard met ups en down, maar toen het éénmaal losgebroken was, was hij niet meer te stoppen. Opvallend was de hoeveelheid hits. Misschien speelde Daan ditmaal op zeker? Naast Swedish Designer Drugs kon het publiek ook genieten van Player en uiteraard zijn oudere parel Housewife.

Als voorlaatste was er de glamrock van A Brand. Iedere keer weer lijkt de Antwerpse band erin te slagen met dezelfde nummers, dezelfde moves en dezelfde show een fantastisch optreden te geven. Hun ietwat ruwe, humoristische kantje zorgt steeds weer voor dat tikkeltje meer. De hoogtepunten waren voornamelijk Riding, Killerqueen en een aan de gelegenheid aangepaste You Talk shit. Ook dit was net als het optreden van Foxylane eerder die dag zonder twijfel een openbaring voor mensen die hen nog nooit eerder aan het werk zagen.

Sioen, de welgeplaatste headliner van het festival, slaagde er onverwacht in een coherente en aangename mix van zijn drie toch wel sterk van sfeer verschillende albums te maken. Van het eerste album waren onder andere Too Good To Be True en Wild Wild West te herkennen. Het gebrek aan hoogtepunten van het tweede album werd ruimschoots opgevangen door de uitstekend gebrachte single No Conspiracy At All en het nummer Ready For Your Love, beiden van zijn laatste album. Het was misschien geen vrolijke afsluiter, maar schitterend was het wel. En dan hebben we het niet over de belichting die hij bij had.

Voor een zeer uitgebreid fotoverslag kan u hier terecht op de website van onze huisfotograaf Joris Bulckens.