Pukkelpop 2013: Low - Geen zweepslagen

Kiewit, Hasselt, 17 augustus 2013

Het zal aan ons liggen, maar elke keer weer als wij Low aan het werk zien en Alan en Mimi Sparhawk geen spier zien vertrekken, vragen wij ons af hoe het er bij die twee aan toe gaat voor zij het podium betreden. Zou er zelf-flagellatie aan te pas komen? Tien slagen voor elke glimlach? Het is misschien wat overdreven, maar toch...

Want echt goedlachs kan je het koppel niet noemen. En dat hoeft ook helemaal niet. Want de muziek maakt veel - indien niet alles - goed. Maar als je Alan zijn duivels dan ziet uitdrijven in de machtige finale van opener On My Own met het als een mantra herhaalde "Happy birthday" komen de twijfels toch weer bovendrijven.

Als Mimi aan het woord is, verandert de toon, sluipt er een zekere zachtheid, bijna vroomheid in de muziek. Ook al mondt die dan soms - zoals in het hoger vermelde On My Own of in Pissing, dat verderop aan bod kwam - uit in de duiveluitdrijvingen van Alan.  Maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Dat bleek onder meer uit Holy Ghost of Especially Me, twee bronnen van rust. 

Verder was dit een evenwichtige set met behoorlijk wat nieuwe songs en ook de nodige publieksfavorieten als Monkey of Murderer. Een goed uitgebalanceerd optreden, heet dat dan. Dan kan er al eens een glimlach vanaf en mogen die zweepslagen gerust achterwege blijven.