Pukkelpop 2013: Eels - Bijna vergeten

Kiewit, Hasselt, 17 augustus 2013

Wie Marc Everett een beetje kent weet dat hij graag covers speelt. Zeker op festivals is het de traditie dat The Eels van hun optreden een halve muziekquiz maken. Deze keer leek het er evenwel op dat ze hun gewoon hun eigen muziek zouden coveren in sixties-rock-style.

Opener Cancer For The Cure kreeg zo een nieuw karakter. Voor de gelegenheid speelde iedereen in de band behalve drummer Knuckles op gitaar, en had iedereen een zwart Adidas-pakje aan. E. was verwonderd over het rockgehalte van zijn gitaristen en gaf hen één voor één een knuffel om hen daarvoor te bedanken.

Eerste cover in de set: Oh Well, van Fleetwood Mac, gevolgd door een knuffel met één van de gitaristen. Dat de nummers uit ‘Wonderful, Glorious’ die gespeeld werden (onder andere Kinda Fuzzy en Open My Present) niet afstaken bij deze klassieker getuigt van het songschrijverstalent van E.

Daarna nam de band wat gas terug om parels als Fresh Blood, Dirty Girl en het magistrale The Look You Give That Guy te brengen. Omdat we met zijn allen Neil Young misten op dit festival zouden ze een cover spelen van de grootmeester, zo kondigde E. aan, waarna Beast Of Burden volgde. Flauwe mop van E., maar wel een beestig nummer. Daarna volgde alsnog een zinderend Cinammon Girl.

Er was te weinig tijd om al het moois uit de E.’s schattenkist te spelen natuurlijk. Zelf vonden we Souljacker, Part 1 een terechte keuze, maar de meesten zouden allicht voor My Beloved Monster en Mr. E’s Beautiful Blues geopteerd hebben. Aangezien er slechts tijd restte voor één nummer loste E. dat op door ze in de mash-up te gooien.

Het was een origineel einde aan een concert van één van de meest entertainende artiesten die er zijn en een onbetwistbaar hoogtepunt van de zaterdag. Eentje dat ons Neil Youngs annulatie bijna deed vergeten. Bijna