Pukemarock - Gezellig nazomeren!
Festivalterrein pukemarock, Puurs, 25 september 2009
Al eenentwintig jaar stijdt Pukema om de eer van gezelligste nazomer festival binnen te halen. De grote namen die de afgelopen jaren passeerden liegen er dan ook niet om, want zowel Anouk, Zornik, Levellers en Mambo Kurt waren hier ooit te gast. Dit jaar trekt Pukema - net zoals Marktrock - de kaart van eigen volk, schoon volk. En ook ditmaal liegt de affiche er niet om, en dan vergeten we nog al het schoon volk dat met de pluimen mocht gaan lopen in de danstent.
Selah Sue is halverwege haar set als we eindelijk door de massa geraken. De piepjonge hese deerne heeft fameuze ballen aan haar lijf, want ze trotseert weer eens helemaal alleen het publiek, slechts gewapend met een gitaartje. Maar meer dan charmeren doet ze niet, al ligt dat voornamelijk aan de kolossale hoeveelheden tekst die mamezelle in elk nummer wringt. Voor de luisteraar gaat dat snel vervelen.
Anders dan bij CPeX, die de “eenvoudige boeren cultuur komen bijbrengen”. Hoewel de nieuwigheid er al een hele tijd vanaf is blijft CPeX een boeiend optreden neerzetten, waar eens te meer een glansrol voor Sylvain is weggelegd. De uiterst meezingbare rock van Hugo en co klinkt een beetje flauwtjes, al heeft dat louter met de PA te maken die een beetje tegenpruttelt. Het publiek lust er wel pap van.
Maar dan is het tijd voor het échte werk. Voor Triggerfinger leggen we elk optreden de lat een klein beetje hoger, en keer op keer lost het drietal de verwachting meer dan in. De PA wordt afgebeuld om het laatste decibelletje eruit te persen. En daarbovenop blijft Ruben Block de energiekste gitarist uit Belgie, punt uit.
Gewapend met een flink arsenaal fijne gitaartjes en een ritmesectie die klinkt als een pantserdivisie die door de huiskamer komt gereden gaan de heren voor de absolute overwinning, niets meer, niets minder. Al zitten er geen nieuwe nummers in de set, en komt Selah Sue niet even een nummertje meekelen, het blijft een feestje. Block belooft plechtig dat het trio binnenkort de studio zal opzoeken om hun derde cd in te blikken. Kijk, van dat soort vooruitzichten wordt een mens goedgezind.
Novastar is daarentegen een hele avond op zoek naar betere tijden. De prachtige songs van Joost Zwegers worden helaas nergens in de set eer aangedaan. Ook de technische mankementen waaronder een defecte piano en een nukkige PA slaan de band uit zijn lood, en Zwegers heeft geen gepast antwoord. Hij probeert de meubelen te redden door een naakte versie van Where Did We Go Wrong te brengen, maar zijn omgeslagen humeur is van z'n gezicht af te lezen. Ook het rommelige spel van de band die nergens een solide eenheid lijkt te vormen, maakt dat we stilaan reikhalzend naar Les Truttes gaan uitkijken....want die stellen nooit teleur!