Prong - Sneller dan zijn schaduw
Hof ter Lo, Borgerhout (Antwerpen), 4 juni 2009
Er zijn betere momenten om naar een concert te gaan. De mooie zondagavondzon lokte tussen de sets door het publiek naar het gezellige terras van Trix. Maar de bands hadden weinig moeite om de toehoorders terug naar binnen te lokken. De Prongfans lieten de barbecue met plezier achter om deze iconen te gaan aanschouwen.
Onze verse Belgische thrashtrots Trenchfoot mocht de spits afbijten. Zanger Tom Claus kenden we al van die andere geweldige bende, Cloon. Daar nam hij de zang voor zijn rekening. Hier mag hij brullen en dat ging de man prima af. De band wist een stevige set neer te poten. Het geluid van dit kwintet imponeerde, al wist Claus zich tussen de nummers door geen houding te geven. Vreemd, want tijdens de songs verhief hij podiumspringen en microfoonslingeren haast tot een Olympische discipline.
De andere Belgische band op de affiche, Timer, gaf helaas verstek maar werd op meer dan adequate wijze vervangen door de Hongaren van Superbutt. Deze groep gaf het beste van zichzelf, al bleef het vreemd om deze stonerrockers te zien spelen op een stel blackmetalgitaren.
Maar het was voor Prong dat we de zon achter ons hadden gelaten. Tommy Victor en co tourden ditmaal zonder noemenswaardig nieuw materiaal. De remixcd 'Power of the Damn MiXXXer' is immers niet meer dan een zoethoudertje. Zoals meestal het geval met dergelijke remixvehikels staan de originele songs meters boven het mixgeweld.
Maar Tommy en co lieten dat niet aan hun hart komen. Met een prima Rude Awakening als tweede nummer was de zaal meteen wakker geschud. De sfeer in de zaal steeg direct tot tegen het kookpunt met een kleine maar hevige moshpit vooraan.
Prong heeft natuurlijk een berg "hits" waar deftig uit geput werd. Frontman Tommy Victor maakte nochtans een eerder ongeïnteresseerde indruk. Het contact met het publiek beperkte de aardige man tot een absoluut minimum: buiten het obligate promopraatje voor het videospelletje 'Rockband' -waarvoor Prong het nummer The Banishment leverde- gaf Tommy maar weinig commentaar.
Hij mocht er dan misschien niet veel zin in hebben, toch bleef het een genot om te horen wat een geluid die man uit zijn gitaar wist te toveren. De timing, snelheid en kracht van Victors rechterhand blijft wat ons betreft ongeëvenaard in de hedendaagse metal. Dat het trio een dergelijke sound kon neerzetten ondanks de tegenzin van Victor verdiende alle eer.
Het kleine feestje vooraan het podium maakte de hele avond goed. De knappe versies van de fantastische nummers Snap Your Fingers, Snap Your Neck of Prove You Wrong maakte de avond compleet. Wij konden alvast wèl lachen toen we huiswaarts keerden.