Prog 66 - Toppers

Spirit of 66, Verviers, 13 november 2012

De toenemende belangstelling voor de progressieve rock vertaalt zich naar een immer groeiend concertaanbod. De Belgische liefhebber is vooral aangewezen op de gezellige club Spirit Of 66 in Verviers. Dus waarom geen festival organiseren om deze niche nog beter te bedienen, moet Francis Geron gedacht hebben. De eerste editie van Prog 66 was geboren. Wij waren erbij op de avondconcerten.

Toen de zon onderging in het Waalse stadje, schoten de toppers in actie. Op zaterdag konden we nog net Nordagust meemaken. Deze Noorse formatie bracht haar demo uit 2007, ‘In The Mist Of Morning’, na een remixing en remastering uiteindelijk als een volwaardige cd uit. Ook op het podium getuigde men van voldoende maturiteit om een veeleisend publiek te paaien.

Het kwintet loodste ons met gevaar voor eigen leven door donkere wouden en valleien. Daniel Solheim zong over een verraderlijke wereld van goden, trollen, raven en mythologische beesten. De wisselwerking met gitaar en mellotronklanken greep de toeschouwer bij het nekvel. Hier hing spanning in de lucht.

Toch werd de hoofdvogel die avond afgeschoten door hoofdact Mangala Vallis. De Italianen maakten hun favorietenrol overtuigend waar. Jammer natuurlijk dat de legendarische zanger Bernardo Lanzetti (ex-PFM) er niet meer bij was, maar zijn afwezigheid werd uitstekend opgevangen door bassist Roberto Tiranti, die een aangename gastheer bleek.

Centraal stond het laatste werkstuk van de groep, ‘Microsolco’. Hoewel vanzelfsprekend schatplichtig aan de seventies, schenen de tijdloze kwaliteiten doorheen hun muziek. Een door de wol geverfde band leverde een moeiteloos meeslepende vertolking af. Indrukwekkend.

Was de zaal op zaterdag aardig volgelopen, dan waren een aantal festivalgangers op de afsluitende avond al naar huis vertrokken. Aan de programmatie lag het in elk geval niet, want Agents Of Mercy was speciaal op zondag naar onze contreien afgezakt. Op de ervaren schouders van Roine Stolt en de zijnen rustte de taak om de eerste editie van Prog 66 naar een zinderende finale te stuwen.

Wat dan ook gebeurde. De Zweden hadden de dag voordien zes uur gerepeteerd maar verschenen ontspannen en vol vertrouwen aan de start. Stolt had er hoorbaar veel zin in, maar het was frontman Nad Sylvan die met zijn theatrale act (een kruising tussen barokzanger en dragqueen) de spil van onze aandacht werd. Ook toetsenist Lalle Larsson groeide uit tot een publiekslieveling. De ijzersterke set bouwde op tot een dubbele climax, maar na één encore was de band uitgespeeld. 

Achteraf mengden de bandleden zich in het publiek. Wij hadden een gezellige babbel met Roine Stolt; de zesenvijftigjarige gitarist heeft geen last van zijn sterrenstatus in progland. Prog 66 leek wel een familiefeest. Voor volgend jaar wordt alvast een tweede editie beloofd.