Preuteleute - Thuismatch gewonnen

COREtec Dôme, 10 mei 2025

Vijf jaar na de verovering van de Oostendse basketarena keerden de mannen van Preuteleute terug naar het speelveld voor een thuismatch. De Coretec Dôme heette voor even opnieuw de Preuteleute Dôme. Althans, als het van hen afhing. Maar voor een overwinning op vertrouwd terrein moet je meer doen dan ingestudeerde aanvalscombinaties. Zijn de MVP’s nog fris? Heeft de tactiek een update gekregen? Redenen genoeg om plaats te nemen op de eerste rij en te zien of Preuteleute nog altijd scoort.

Bij aankomst was het meteen duidelijk: het publiek had zich goed voorbereid op de match. Fanshirts, veel volk aan de bar en een uitgelaten sfeer. De zaal pulseerde nog voor het eerste fluitsignaal. De opworp gebeurde met Vuuste Thuus, dat opende als een klassieker, maar eigenlijk nog maar net uit is. Het nummer komt uit het nieuwe album 'Oesterverwoester'. Dat het album amper een paar weken oud is, viel niet op: de tekst zat al tussen de kiezen van heel wat supporters. Maar het ritme van de match kwam pas met nummer twee: Mussel. Hier kwam het spel pas echt los. De sfeer zakte niet, maar steeg, zeker na de reggaebreak, hetgeen gesmaakt werd bij het publiek.

Het team hield het tempo vast en gooide de grootste klassiekers in de strijd: In Me Bruunn, Derover, Gistern Enk Me Vrouwmens... Het is trouwens moeilijk om serieus te blijven, als je schrijft over een band, die met teksten als deze de vulgariteit niet eens probeert te verbergen. Maar als je je realiseert dat dit precies is wat Preuteleute wil - shockeren en onzin als kunstvorm - dan viel alles op zijn plaats.

De grootste troef van deze ploeg? Het publiek. Als een echte zesde man tilden ze de match naar een hoger niveau: luidruchtig en onvermoeibaar. De meebrullende massa smeet zich zodanig dat Point Guard Alain (Sebastien Dewaele) bij momenten bijna overbodig werd. Maar eerlijk, niemand kwam hier voor een verfijnde soundmix of een cleane vocale lijn, je komt voor de collectieve chaos en de uitbundige sfeer die door de tribune golft.

Naast de meezingers waren het niet alleen de bindteksten die voor de echte slamdunks zorgden. Ook de visuele effecten en podiumacts droegen bij aan de beleving. Denk aan interactie met het publiek, oneliners als "Lladies and testicles", rondvliegende condooms en lichtinstallaties in suggestieve vormen. Alles wees erop dat ze de vertrouwde aanpak trouw bleven om het publiek mee te sleuren in de overwinning

Uiteraard kon de Michael Jackson-medley niet ontbreken. Met Schimmel Op Je Pimmel bracht de groep een eigenzinnige versie, voorzien van de typische teksten. Muzikaal staat het nummer sterk: strak uitgevoerd en met ruimte voor een opzwepende gitaarsolo. En net wanneer je dacht dat de band een meer instrumentaal, kwaliteitsvollere richting zou inslaan, haalden ze die gedachte brutaal onderuit met een publieksvraag als: "Kennen jullie het verschil tussen stront en diarree?"

De titeltrack Oesterverwoester sloeg duidelijk aan. Het is een opzwepend nummer dat moeiteloos in het rijtje van de klassiekers past. Live duurde het misschien net iets te lang, waardoor de punch en energie tegen het einde ietwat wegebde. 

Na het laatste fluitsignaal volgde de verlenging. De spelers mochten terugkeren voor een reeks obligate bisnummers. Verwacht? Absoluut. Maar toch blijft het een spannend moment: roepen de trouwe supporters effectief om meer, of staan ze al met één voet bij de uitgang? Gelukkig waren de Preuteleute-supporters van het hardnekkige soort. Het publiek bleef gaan tot de buzzer klonk  En ja, ook deze thuismatch eindigde in een klinkende overwinning.