Porcupine Tree - Merci beaucoup et bonsoir

Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008

Op donderdag 22 november organiseert de Ancienne Belgique een avond om vingers en duimen bij af te likken. Porcupine Tree en opwarmer Anathema lokken zowel de doordeweekse muziekliefhebbers als de kenners schuimbekkend naar de Brusselse concertzaal. In het publiek is de Belgische muziekscène goed vertegenwoordigd. Kwaliteit verzekerd dus.

Helaas gaat Anathema aan onze neus voorbij door een combinatie van lange files, een stipte organisatie en een verstrooid platenlabel. Des te gretiger zijn we voor de hoofdact.

Om hun nummers wat kracht bij te zetten, zorgt Porcupine Tree voor een audiovisuele show, hetgeen de eenvoudige toeschouwer enkel kan toejuichen. De videofragmenten zorgen voor een extra prikkel, die bijdraagt tot een melancholisch en zwaarmoedig gevoel. Het wordt al gauw duidelijk welke boodschap deze headliner naar voren brengt. Het conceptalbum ‘Fear Of A Blank Planet’ kaart de problematieke wereld van jongeren aan: multimedia en drugs doen vereenzamen en verzieken hun innerlijke geest. Met de clip van het nieuwe nummer Way Out Of Here insinueert de Britse band de zelfmoord van een jong meisje. Conclusie lijkt te zijn dat de wereld officieel naar de kloten is.

Porcupine Tree walst vlekkeloos door hun discografie met sterke nummers als Lazarus, Waiting en Blackest Eyes, waardoor de band eerder een klinische indruk maakt. De fans delen onze mening echter niet en ontvangen de groep met open armen. Wilson smeert nog wat stroop om de mond met zijn complimenten voor het beste publiek in de hele wereld. Een cliché waar iedereen nog steeds intrapt aan het gejuich te horen. Toch maakt de zanger twee cruciale fouten, waarvan één zelfs niet muziekgerelateerd is. Het zoveelste bewijs dat niemand perfect is.

Ook in de concertzaal achtervolgt de Belgische regeringscrisis ons. “Merci beaucoup, bonsoir” wordt erg goed onthaald bij de Franstaligen. De Vlamingen aan de andere kant roepen luidkeels boe. Weer een artiest die vergeet dat België een tweetalig land is. When will they learn?

Bij de bisnummers gaat het even mis. Wanneer Wilson een akoestisch nummer uit de oude doos inzet, begeeft zijn peperdure versterker het. Foutje van de roadie? Wij hopen voor hem althans van niet. Maar een professional roeit met de riemen die hij heeft. Hij roept de rest van de band mee op het podium en na kort overleg spelen ze Trains. Een nummer waar het publiek even enthousiast over is. Alvorens porcupine tree zijn boeltje pakt, spelen ze Halo van het iets metalgevoeligere album ‘Deadwing’.Met deze laatste klassiekers eindigen ze hun muzikale trip.