Poliça - Liever thuis

Ancienne Belgique, Brussel, 23 maart 2013

Het was merkwaardig om te zien dat Poliça de grote zaal van de AB kon laten vollopen met slechts één album (‘Give You the Ghost’) en één (bescheiden) hitje onder de arm. Het bleek jammer genoeg ook snel dat die zaal iets te hoog gegrepen was en dat het publiek te hoge verwachtingen had.

Poliça - Liever thuis



Voor een zo goed als lege zaal mocht eerst Barbarossa aantreden. Barbarossa is het pseudoniem van de Londenaar James Mathé, aangevuld met een drummer die het merendeel van de tijd in het donker zat.

Voor één keer een voorprogramma dat wél de moeite was om vroeger voor te komen. Ingetogen folksongs met fijne harmonieën die niet te complex in elkaar zaten, maar toch spannend genoeg waren om een hele tijd te blijven boeien. In mei opnieuw te zien voor Low en Junip in het Koninklijk Circus.

Heel wat minder ingetogen ging het er aan toe bij Poliça, het uit Minneapolis afkomstige viertal waar tot voor vorig jaar amper iemand van gehoord had. Dark Star, dat behoorlijk wat airplay kreeg, bracht daar verandering in, alsook het feit dat  Bon Iver en Jay-Z zich fan verklaarden. Uiteenlopende invloeden die vooral in de nieuwe nummers te herkennen vielen.

De opstelling van de band vormde vanavond ook meteen het grootste probleem. Twee drummers waren een pluspunt en gaven nummers als I See My Mother en Fist, Teeth, Money een behoorlijk stevige duw in de rug. Maar verder was er slechts één bassist. Alle andere geluiden kwamen uit de computer. Op zich hebben we geen probleem met het occasionele computergeluid, maar die computer is voor het geluid van Poliça zo bepalend dat hij de halve show voor zijn rekening leek te nemen.

Daarnaast werd ook de stem van Channy Leaneagh telkens weer, net zoals op plaat, door die computermangel genaamd AutoTune gehaald, met als gevolg dat we absoluut geen idee hebben hoe haar stem nu werkelijk klinkt.

Ook hebben we in jaren niet zo’n onzekere frontvrouw als Leaneagh gezien. Akkoord, het was hun grootste show tot nu toe, maar als je weet dat je niet goed uit je woorden komt, kan het soms beter zijn helemaal niets te zeggen en de muziek voor zich te laten spreken.

Het merendeel van de tijd sprak die dan ook voor zich. Dark Star klonk zoals het hoorde en ook nummers als Wandering Star en Amongster klonken alsof het grote hits waren die ze al jaren speelden.

Hoogtepunten en dieptepunten selecteren is bij dit concert bijzonder moeilijk omdat het, achteraf bekeken, dikwijls allemaal heel erg hetzelfde klonk. Heel erg Portishead ook, maar dan met meer r&b erin. En het ergste van al: er was zo goed als niets dat dit optreden onderscheidde van de plaat.

Een optreden van Poliça zou één langgerekte, ononderbroken, avontuurlijke trip moeten zijn, maar zover zijn ze nog lang niet. Tot het zover is zetten we liever gewoon de plaat op.

23 maart 2013
Tom Weyn