Polderfest 2013 - Rocken in de polder
Bentils, Meetjeslandse Polder, 23 juli 2013
Polderfest was dit jaar aan de tweede editie toe. Dit kleine, gratis en gezellige festival vindt plaats op een feeërieke locatie in het Meetjeslandse krekengebied. Ondanks de prille geschiedenis kon de organisatie toch al uitpakken met mooie namen als Soldier’s Heart en Blackie & The Oohoos.
In de namiddag hadden de organisatoren eerst voor wat gitaargeweld gezorgd. Jammer van de beperkte interesse want er zaten best wel degelijke bands bij.
Mosque mocht de spits afbijten. Voor de spreekwoordelijke vijf man en een paardenkop smeten ze zich toch volledig. De heren brachten stevige indierock met invloeden uit allerhande zijtakken van de rockmuziek én met een vuil randje. Ze deden ons verschillende malen aan Afghan Whigs denken. Zanger Jan Marcoen heeft een rauwe, soms theatrale stem, staat met veel présence op het podium en weet het - nu ja - publiek ook met zijn bindteksten best te vermaken. Achteraf kregen we te horen dat dit pas hun tweede live-optreden was. Beloftevolle band, met nog heel wat rek op.
Vervolgens mocht Sasja & The Flying Weirdos het podium in Bentille bestijgen. In deze band staat zanger Sasja Maekelberg duidelijk centraal. De band speelt degelijke, maar cleane poprock die ons vaak deed denken aan de Britpop van Oasis en de belpop van Arid. Goed in zijn genre en goed gebracht, maar wij kregen het er warm noch koud van.
De kerels van My Lai kwamen vervolgens een bom gooien. Deze Roosdaalse band brengt vlammende stonerrock en wisten zichzelf al vaak in de prijzen te spelen in rockrally’s en –concours allerhande. Single Batman ramt er heerlijk in en wordt, volgens zanger Matthijs Verstegen, op alle radio’s behalve StuBru gedraaid. Ze zouden zich moeten schamen! Ook het nummer Rough Music laat het grote potentieel van deze groep horen. Ook in hun coverkeuze wist de band tot twee keer toe te verrassen met E-Talking van Soulwax en Come Together van The Beatles. Beiden telkens in een stomende versie. Een mens zou voor minder in een short en marcelleke optreden.
Het was alvast knap van de organisatie dat ze Soldier’s Heart al wisten vast te leggen voor ze ‘De Nieuwe Lichting’ op Studio Brussel wonnen en bijgevolg een hype werden. Dat laatste was ook duidelijk te merken in de tent, die voor het eerst en het laatst die avond volstroomde. De groep bracht zijn nummers met de nodige speelsheid en frisheid, maar het was toch wachten tot single African Fire vooraleer ze wat beweging in de tent kregen. Met zangeres Sylvie Kreusch heeft de groep bovendien niet alleen een goede vocaliste, maar ook een uitermate geschikt uithangbord in huis.
Voor het dansgeweld in actie kwam en wij definitief zouden afhaken mochten de zusjes Mahieu en hun band Blackie & The Oohoos het rockgedeelte afsluiten. Terwijl het buiten stilaan donker werd opende de band zijn set met de titeltrack van hun tweede album ‘Song For Two Sisters’. De spanning was gedurende de hele song te snijden en zette meteen de toon voor de rest van het optreden dat voornamelijk uit songs van het eerder genoemde album bestond.
In Black Hole pakten ze voor het eerst, maar zeker en gelukkig niet voor het laatst uit met hun ijzingwekkende sirenenzang. When Light Falls In was een song waar je als luisteraar bij momenten niet wist waar eerst luisteren. Een heerlijke basriff stuurde het nummer, de samenzang van de zussen was op zijn schoonst en de gitaar en synths vochten zich naar de voorgrond.
Young Running Wild Ones deed ons heel hard aan Portishead denken. Vooral in de lagere regionen was de vergelijking met Beth Gibbons zeer nadrukkelijk, maar dit kan enkel als een compliment opgevat worden. Hoe donkerder het werd, hoe beter de groep tot zijn recht kwam. De vorige groep waar we dit over gezegd hebben was overigens Beach House. Het was dan ook nog veel te klaar toen ze ermee ophielden.