Paul Weller - De ideale voorzet

Ancienne Belgique, 5 juni 2017

“De titel van dit album heeft niks met politiek te maken”, zei Paul Weller met klem in één van de interviews. Het is eerder iets dat ieder van ons in zichzelf moet zoeken: het kan anders! Dat moet ‘A Kind Revolution’ uitdrukken. En de muziek? Die draagt (met enige verbeelding) ook al zoiets uit. Want ook daar wordt rock aan soul aan jazz aan lounge gekoppeld.

Zenuwen? Als ze er al waren, had voorprogramma Jacle Bow er weinig last van. Voor zanger Jonas Bastijns leek het alsof het nooit anders geweest was. En de songs, die rolden er ook als vanzelfsprekend uit. De Wellerfans zagen het alvast helemaal zitten. Het is dan ook muziek, die stevig met twee voeten in de popgeschiedenis staat; liedjes met kop en staart. Het leek wel of Jacle Bow voor het podium van de AB gemaakt was. De punch kreeg je er gratis en voor niks bij. En die cover van John Lennons Cold Turkey had dan niet eens gehoeven.

De zelfzekerheid waarmee Paul Weller zich een zaal toeëigent, is dan weer van een heel andere orde. Hij heeft dan ook veertig jaar ervaring om op terug te vallen. En de band, waarmee hij nu al een hele tijd samenwerkt, zorgt nog eens voor extra rugdekking. Om nog te zwijgen van de ongelooflijk rijke voorraad aan songmateriaal, die reeds uit zijn gouden pen en gitaar is gevloeid.

Het kan geen toeval zijn dat net Tomorrow Never Knows van The Beatles als intro werd gebruikt. En net zoals je nooit weet wat de toekomst gaat brengen, was ook de setlist een vraagteken. De Modfather kan nu eenmaal alle kanten op gaan. En dat was ook net wat hij deed. Als om aan te tonen dat, als die verschillende genres kunnen samengaan, waarom kunnen wij dat dan niet.

Opvallende vaststelling: er werden veel songs uit het vorige album, ‘Saturns Pattern’, gehaald. Songs, die vooral aan het begin van de show zaten, terwijl je toch eerder zou verwachten dat daar de songs van de nieuwe plaat zouden zitten. Maar Weller is er de man niet naar om aan uw en onze verwachtingen te voldoen en dus startte hij met I’m Where I Should Be om even verder ook nog Long Time en het titelnummer van eerstgenoemde plaat te laten passeren.

Vooral de krachtige samenzang tussen zowat de hele band (met uitzondering van percussionist Ben Gordelier) was al in die eerste songs een meerwaarde. Elk van hen nam, apart of in combinatie, een bepaald deel van de nummers voor zijn rekening. Bassist Andy Crofts was bijvoorbeeld excellent in Nova, maar ook drummer Steve Pilgrim, toetsenist Tom Van Heel en gitarist (en eeuwige soulmate) Steve Cradock contribueerden aan zowat alle nummers.

Uiteraard waren het de machtige stembanden van Weller, die overal doorheen boorden. Hij blijft een uitzonderlijk muzikant, die ook met zijn stem heeft leren spelen. Dat was al het geval bij The Style Council, van wie the usual suspects My Ever Changing Moods en Have You Ever Had It Blue in de songlist waren geslopen, maar dat was zo mogelijk nog meer het geval in zijn solowerk.

Daarom werd je ook in Brussel als veeleisend muziekliefhebber op je wenken bediend. Er waren stevige rockers als Long Time en Friday Street, het jazzy werk van The Style Council, ballades als (het onvermijdelijke) You Do Something To Me, de prachtige, loungy versie van These City Streets en ga zo maar door. En het werk van The Jam (Start! en Monday) werd daarin ook nog eens naadloos in(- en aan)gepast.

Tussen al dat lekkers was het dan smullen van songs als Above The Clouds, waarin de interactie tussen Weller en Cradock boven zichzelf uitsteeg, van Porcelain Gods met zowaar een stukje dub in verwerkt, maar ook van de akoestische bisronde met daarin onder meer Wild Wood naast een nagelnieuw nummer als What Will You Say. Als ultieme toegift was er uiteindelijk nog Broken Stones met Weller, die de song inzette vanop de piano en zich zelfs even naar de zijkant van het podium terugtrok, als om te bewonderen wat hij hier bewerkstelligd had.

Paul Weller had het maar hoeven vragen en wij hadden onze buurvrouw en/of buurman met plezier om de hals gevallen. Want ‘A Kind Revolution’ begint bij jezelf. En er is geen betere voorzet tot een betere wereld dan muziek.