Patrick Watson - Geen beter woord dan mooi
Kunstencentrum Vooruit, Gent, 22 november 2015
Er zijn van die muzikanten waarbij je op veilig speelt wanneer je tickets koopt voor hun optredens. Veilig in die zin, dat je weet dat je waar voor je geld zal krijgen. Patrick Watson is daar één van. Geen idee of die vrolijke Canadees zelfs in staat is om nog maar een middelmatige show neer te zetten.
De mooi vernieuwde Concertzaal van de Vooruit was eigenlijk maar magertjes gevuld. We kunnen maar moeilijk geloven dat mensen effectief thuis gebleven zijn uit angst voor een terroristische aanval. Diegenen, die er waren, hebben om tien uur, samen met alle andere concertgangers in Europa, alleszins genoeg lawaai gemaakt om duidelijk te maken dat muziek het hoofd niet buigt voor blinde terreur.
Misschien had het te maken met het feit dat Watson eerder dit jaar al eens in het Koninklijk Circus stond. Of doordat zijn eerder dit jaar verschenen vijfde plaat ‘Love Songs For Robots’ (alweer) schandalig onderbelicht is geweest in de pers. Hoe dan ook, Watson liet het duidelijk niet aan zijn hart komen en zoals steeds hadden de afwezigen ongelijk.
Er werd voornamelijk geput uit die laatste, uitstekende plaat. Met de opener daarvan werd ook de show geopend: het heerlijke Love Songs For Robots. Samen met een bijzonder knappe lichtshow (met grote en kleine met mist gevulde bollen) zette het meteen de sfeervolle toon. Het knap opgebouwde en van knallende drums voorziene Good Morning Mr. Wolf deed hetzelfde en deed ons weer beseffen wat voor unieke, wonderlijke stem Watson heeft.
De band was geweldig goed op elkaar ingespeeld; geen sinecure bij dit soort muziek vol tempo- en ritmewendingen en kleine effectjes hier en daar. Hearts bracht wat meer vaart in de set, maar niet lang daarna werd die er meteen weer uitgehaald. In dit geval helemaal niet erg, want in de plaats kregen we bijvoorbeeld het akoestisch gebrachte Into Giants met de vijfkoppige band rond één microfoon. Adventures In Your Own Backyard was een ander hoogtepunt en één van de weinige nummers uit één van de andere platen.
Na de mooie - nee, er is echt geen beter woord dan mooi - Turn Into The Noise kregen we onder meer nog een volledig herwerkte versie van Luscious Life en het solo op piano gebrachte Lighthouse alvorens de lichten alweer aanfloepten. Zelden waren honderd minuten zo snel gepasseerd.