Patrice - Kolkende mensenmassa

Ancienne Belgique, Brussel, 22 november 2010

Ron Jones, een geschiedenisleraar aan een Amerikaanse high school, richtte in 1967 De Derde Golf op. Het was een experiment waarmee hij zijn leerlingen wou aantonen dat ook gewone mensen kunnen meegesleept worden in een massabedoening, in analogie met het nazisme. Die reageerden bijzonder volgzaam en na enkele dagen liep het experiment zelfs uit de hand. Dat volksmennerij tot gruweldaden kan leiden werd nog maar eens bewezen.

Maar het kan ook positief uitdraaien natuurlijk. Wat Patrice van zijn ‘volk’ gedaan kreeg in de AB, was onvoorstelbaar. Zonder de mens op dezelfde ladder als bepaalde lugubere dictators te zetten uiteraard.

Patrice is het kind van een Duitse Muti en een Afrikaanse vader. Bagage die hij meeneemt in zijn muziek. Hij mengelt reggae, soul, funk, poprock en folk alsof het plasticine is, maar dan zonder de kleurloze brij als eindresultaat. Met zijn typisch stemgeluid is hij trouwens niet te verlegen om de maatschappij op de korrel te nemen en een boodschap van liefde, verdraagzaamheid en eenheid te verspreiden.

En blijkbaar slaat dat enorm aan in het Waalse landsgedeelte. Patrice was nog niet eens begonnen aan zijn show of het volk werd al gek. Er was geen vrij plaatsje meer te bespeuren in de AB, er werd hier en daar zelfs wat geduwd om toch maar vooraan te raken en vrouwen kropen op hun vriends schouders om toch maar een glimp van het podium te zien. Bijzonder veel knappe vrouwen met een hoog bakvisgehalte trouwens.

Patrice bracht werk uit zijn meest recente album ‘One’, maar ook de klassiekers kwamen, tot groot jolijt van het publiek, aan bod. Zo bleef het refrein van Soulstorm minutenlang nazinderen. Het tempo lag verschroeiend hoog, de hits volgden elkaar op en Patrice gaf zich 200 procent. Qua publieksinteractie staat dit concert fabuleus hoog in de rankings.

De zaal werd netjes in twee gesplitst voor een beatboxsessie, duizenden handen gingen van links naar rechts en bij momenten was de zanger zelfs volledig overbodig, aangezien het publiek toch volledige nummers meezong. Op een bepaald ogenblik ging het publiek zo lang en luid juichen dat Patrice even van zijn melk was en het volgende nummer niet kon inzetten. Voor het bisnummer ging de zanger op de schouders van een security-mens zitten, om zo al zingend door de kolkende massa te waden. Niet geheel ongevaarlijk.

De muziek en optredens van Patrice draaien om amusement en het feel good-gevoel. Zelfs een treurwilg zou hier gelukkig van worden. En naar het schijnt heeft zelfs Inge Vervotte emotie getoond tijdens het optreden. Ook al is de muziek je ding niet, het blijft fenomenaal om de interactie tussen de man en zijn publiek te zien.