Pascal Deweze - Nieuwsgierigheid aangevuurd

undefined, 5 november 2016

In de aanloop naar deze try-out waren we nog eens in de discografie van Sukilove gedoken. Om in DEStudio vast te stellen dat Pascal Deweze niet van plan was om in dezelfde vijver te vissen.

Voor deze eerste vertolking van de in het voorjaar van 2017 te verschijnen soloplaat was Pascal Deweze in zijn rijk gevulde adressenboekje gedoken en had hij de medewerking verkregen van een heleboel muzikale cracks. Achter het drumstel kronkelde Karen Willems het lijf op maat van de beat, aangevuld met de inventieve percussie van Noah Melis en de dringende basklanken van Alan Gevaert. Hans De Prins mocht zich uitleven op allerlei synths en keys, op zijn beurt geruggesteund door Sjoerd Bruil, die uiteraard ook de (vaak niet als dusdanig te herkennen) gitaar voor zijn rekening nam. En dan waren er nog Lien Moris en Ann-Sophie Ooghe, die voor de backings instonden. Het was de protagonist met andere woorden menens. En dat was er ook aan te zien en vooral te horen.

Deweze dirigeerde het geheel als een generaal zijn troepen op het slagveld, aangevend wanneer er van ritme moest worden veranderd of wanneer iemand diende in te vallen. Zelf concentreerde hij zich helemaal op de zang, waarbij hij de hem beschikbare ruimte ten volle gebruikte, op de als extra projectieschermpjes gebruikte kubussen sprong, zich rond de microfoonstandaard wikkelde of door de knieën ging.

Muzikaal werd het publiek van bij de instrumentale opener EP10 met de neus op de feiten gedrukt: elektronica neemt in het nieuwe werk een vooraanstaande plaats in. Hans De Prins mocht met andere woorden de lijnen uitzetten waarbinnen de groep zich mocht uitleven. Dat kon een drone zijn, die, zoals in Beautiful Penelope, het hele nummer door je hoofd dreunde, maar evengoed was het een suikerzoete toetsenlijn (I Only Have A Yes For You), die het nummer droeg.

Soms klonk dat alles organisch en deed het denken aan Talking Heads of aan de samenwerking van David Byrne met Brian Eno, altijd was het groovy en dansbaar. Uiteindelijk werd er nog een sax bijgehaald om een song als Don’t Look Over Your Shoulder kracht bij te zetten. Dat trucje werd overgedaan in een broeierig Pretty Kitty dat door Deweze met horten en stoten gezongen werd.

Tussendoor en als afsluiter werd er toch nog in het oudere werk gegrabbeld en kregen Beatlesnake (Sukilove) en Baby Don’t Worry (Broken Glass Heroes) nog een funky makeover inclusief een pakkende saxsolo.

Opdracht geslaagd: voor zover dat nog niet het geval was, zijn wij nu nog nieuwsgieriger geworden naar dat nieuwe materiaal; of tenminste de plaatversie ervan. Maar daarvoor is het dus nog wachten tot in mei. Geen nood, hiermee kunnen we alvast even verder.