Partyharders Squad, N.A.S.A., Goose DJ's, Djedjotronic - Anders dan aangekondigd
Vooruit, Gent, Gentse Feesten, 27 juli 2009
Er stonden heel wat bekende namen op de line-up van de achtste dag van 10 Days Off. Een dag dus waar we naar uitkeken, en waar N.A.S.A. dé verrassing van de avond was
De avond begon veelbelovend in de Bacardi Room, alwaar de Luikse schelmen van Partyharders Squad het mooie weer trachtten te maken. Waarom deze een vaste waarde zijn op het Luikse Forma.T of in het Parijse Social Club zal een vraagteken blijven, want ze leken weggelopen van de eerste de beste Luikse kermisfuif. De Partyharders, die trouwens meer vuile manieren hebben dan haar op hun oude lichaam, vonden het zelfs noodzakelijk om - zoals dat in elke set van hen het geval is - een goed gedeelte van de Bonzaï-catalogus de revue te laten passeren. Feest, dat wel, maar 10 Days Off kan het op betere plaatsen gaan zoeken.
In het Café was ondertussen het "young talent" van de avond bezig aan z'n 5 minutes of fame. DJ Lauwson belooft op zijn MySpace-pagina een mix van "wicked drum&bassbeats" met "partystarting electrobeats" voor een "amusing partyvibe". Praktisch hield dit in dat Lorenzo - z'n echte naam - zich een uurtje bezighield met de elektroklassiekers van twee jaar geleden te mengen tot één groot geheel, waarna hij zich nog een halfuurtje met het drum&bass-gedeelte kon bezighouden. De keuze van de elektronummers deed ons twijfelen of Lauwson wel voor déze editie een demootje had binnengeleverd, dan wel dat ze hem uit de kandidaten van een vorige editie opgevist hebben. De drum&bass was daarentegen het prachtige dessertbuffet na een minder geslaagde hoofdschotel. Lorenzo leek dit zelf ook aangenamer te vinden om te mixen, waardoor de zaal zelf ook beter reageerde. Een lachende, swingende DJ is er nog steeds twee waard!
Plotsklaps stond er een Japanner achter de draaitafels. Susumi Makai, beter gekend als Zongamin, moest het bescheiden feestje dat er gaande was doen uitgroeien tot een volwaardig festijn. Hij koos hiervoor een reeks lekker vuige beats, maar in edits en remixen die ontzettend langdradig werden. Elk nummer werd enthousiast onthaald door het jonge volkje, elk nummer werd 6 minuten later enthousiast weggewuifd.
In de Bacardi Room stond er echter iets van epische proporties te wachten, ook al wisten we dat niet op voorhand. N.A.S.A. (North America, South America) had zich geprepareerd om een orgelpunt neer te zetten waar menig koster jaloers op zou zijn. Hun album, 'Spirit of Apollo', waar ze samen werkten met schoon volk als M.I.A., Santigold en Karen O. van de Yeah Yeah Yeahs, wist ons eerder reeds menige malen te behagen. Ze bleken te draaien met DVD's, u weet wel, zoals de Dewaeles dat tegenwoordig ook plegen te doen. Ze deden echter meer dan wat animaties tonen, ze speelden de echte clips van de nummers in kwestie. Het muzikaal arsenaal bestond vooral uit nummers van de artiesten waarmee ze aan hun album gewerkt hadden, maar dan vaak in mash-up-vorm, u weet wel, zoals de Dewaeles dat enkele jaren geleden pleegden te doen. Ook de videoclips die op het indrukwekkende podium geprojecteerd werden, werden massaal onder de effecten gestoken: zo zagen we The Rolling Stones en enkele meiden in bikini samen dansen op de dreunen van Benny Benassi's Satisfaction. Zware, diepe electro, lekkere hip-hop-beats, oldskool hip-hop-rhymes en rocknummers waarmee men een toupet leven zou kunnen schenken. De Bacardi Room leed anderhalf uur aan nymfomanie en kreeg orgasme na orgasme, en nóg wouden wij meer, veel meer. Méér storm troopers weggelopen uit Star Wars, méér schone jongedames op de tafels achter de DJ's, méér putten in het schuine projectiescherm maar vooral: méér N.A.S.A.!
De Kortrijkzanen van Goose hadden de loodzware opdracht gekregen om de orgie verder te zetten, helaas konden ze hieraan niet voldoen. Een goede set met de nodige lekkere nummers (zoals hun eigenste Bring It On, of Zombie Nation's Kernkraft 400 en Soulwax' Miserable Girl), maar na zo'n mash-up-festijn als N.A.S.A. lijkt elke DJ niets speciaals meer. Het nut van deze mannen, met hun legendarische live-reputatie, achter een draaitafel te zetten is ons trouwens altijd ontgaan. De wereld - en zijzelf waarschijnlijk ook - had er meer aan gehad als ze een avond in hun repetitiekot hadden gekropen om een nieuw pareltje van een album af te leveren.
Omdat we na een tijdje onze buik vol hadden van de te luid geproducete remixes die de Goose DJ's draaiden, gingen we ons licht eens opsteken in het Vooruit Café, waar Mickey Moonlight verwacht werd een sound van "disco- en afrobeat re-edits en laid back balearic" te brengen. De enige afrobeat die we konden horen was Switch z'n A Bit Patchy en zó balearic vonden we die ene mash-up met de riff van Eye Of The Tiger nu ook weer niet. Lekkere hitjes uit de afgelopen jaren, maar niet de aangekondigde verfrissende muziek.
Enkele verdiepen lager was het ondertussen de beurt aan Djedjotronic. De jongeman uit de Boys Noize-stal speelde een iets hardere set vergeleken met die van op Dour: nóg meer techno dan electro. Ons niet gelaten, we like techno too. De geluidsman mocht het - wegens ondertussen nog maar halfvolle zaal - harder klinkende volume wel iets lager gezet hebben. Net zoals bij de Goose DJ's bracht Djedjotronic een zeer up-tempo set, maar dan met minder gekende nummers en veel minder klassiekers. Eén van de weinige klassiekers die hij speelde was (een remix van) Speedy J's Pullover. Ondanks de weinig bekende nummers toch een zeer lekkere set die ons toeliet om te blijven dansen.
Ook het last-minute aangekondigde Sound of Stereo kon ons bekoren: zij speelden de betere fidget. Althans in het eerste halfuur van hun set want omstreeks zeven uur ging bij ons het licht uit. Waren we wat jonger geweest, we hadden het zeker tot half negen 's ochtends uitgehouden!
Voor de organisatie van 10 Days Off hebben we toch enkele tips. Om 20u de website updaten is een beetje laat, en al zeker niet voldoende. Het is, ons inziens, een kleintje om ook de vijf subtiel opgehangen LCD-schermen met de nieuwe line-up te updaten. Of om op z'n minst enkele papieren line-ups op te hangen. En hou je dan ook aan die nieuwe line-up: toen we om twintig voor twee toekwamen in de Bacardi Room verdween net DJ Labiur van het podium (terwijl ze pas om twee uur zou stoppen). Ook gratis oordopjes zouden handig zijn: we hebben heel wat mensen gezien die in de buurt van de luidsprekers met vingers in hun oren rondliepen. Grappig voor de ogen, maar niet voor de oren!
Davy Buntinx en Steven Beeckman