Panic! at the Disco - De MySpace-hype voorbij ?
Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008
De verslagen van hun respectievelijke doortochten op Lowlands en Pukkelpop (zie ook elders op deze website) waren niet al te lovend, maar wij deden toch een poging om zo objectief mogelijk naar dit optreden toe te leven. Of dit voor iedereen geldt, durven we te betwijfelen : de zaal was gevuld met honderden (vooral vrouwelijke) tieners, die zich wilden vergapen aan Brandon Urie en consoorten om maandag op school, aan de hand van de veelvuldig gebruikte GSM- of andere camera, verslag uit te brengen aan hun ademloze, stikjaloerse vried(inn)en. Elk moment werd onverbiddelijk vastgelegd op de gevoelige digitale plaat, van de voorbereiding door de roadies tot de afbouw van het podium. Het duurde dan ook een hele tijd vooraleer de zaal was leeggelopen.
Maar we lopen op de zaken vooruit. Er was ook nog muziek. Het hele podium werd ingenomen door de groep, die voor deze tour werd bijgestaan door een cellist / sampler en een toetsenist/percussionist, beiden ongetwijfeld een meerwaarde voor dit optreden die met hun nu eens subtiele, dan weer nadrukkelijke aanwezigheid de muziek naar een hoger niveau tilden.
Time To Dance fungeerde als opener en meteen gingen de poppen aan het dansen : honderden flitsende camera’s/GSM’s, gillende meiden, hossende lijven, u kunt het zich vast voorstellen. Er werd behoorlijk binnen de lijntjes gekleurd. Niet alleen bestond de set voor het grootste deel uit de nummers van hun debuutalbum ‘A Fever You Can’t Sweat Out’, de van hen bekende covers (Karma Police van Radiohead en Tonight van The Smashing Pumpkins, niet meteen de minste nummers om te coveren en alweer behoorlijk authentiek nagespeeld) mochten evenmin ontbreken. Blijkbaar is er ofwel nog geen nieuw materiaal beschikbaar ofwel willen ze de mensheid verbluffen door het nieuwe materiaal op te sparen. Wij hoeven u niet te vertellen dat beide singles But It’s Better If You Do en I Write Sins Not Tragedies resulteerden in een kolkende, meebrullende AB, hetgeen de band erg behaagde zoals bleek uit de lachende gezichten op het podium.
Na There’s A Good Reason … was er even tijd voor een korte pauze waarna nog twee nummers werden gespeeld inclusief de verplichte laat-het-publiek-even-meezingen-oefening.
Eerlijk, dit was geen slecht optreden, al werd grotendeels op veilig gespeeld en werd angstvallig vastgehouden aan de gekende trucjes. Maar het is duidelijk dat de heren ervaring hebben opgedaan uit het onophoudelijke touren. Volgende keer ietsje meer avontuurlijk misschien en Panic! At The Disco kan de hype ontgroeien.