Panda Bear, Gang Gang Dance - Duizend dagen
Botanique, Brussel, 1 december 2011
Wat een verschil duizend dagen kunnen maken. In 2008 waren 'Person Pitch' van Panda Bear en 'Saint Dymphna' van Gang Gang Dance twee kraakverse plaatjes, die wij graag op volume negen of tien beluisterden. De twee hippe acts van toen hebben dit jaar hun volgende platen uitgebracht en stonden maandag in de Botanique. Er was veel goeie wil op het podium, maar de bands konden ons toch niet overtuigen zoals voordien.
Gang Gang Dance heeft met hun jongste plaat 'Eye Contact' een nieuwe weg ingeslagen en dat was niet noodzakelijk de juiste. In de 'Saint Dymphna'-dagen viel de band buiten alle genres en brachten ze onweerstaanbare dubby, grimey, gazey dancepop waarop het aangenaam wegdromen was. In Brussel werd er veel rechtstreekser gecommuniceerd, hetgeen ten koste ging van de kleine schatkamertjes van weleer, die in de Botanique netjes op zolder bleven.
De set was bijna een exacte kopie van de tracklisting op de nieuwe plaat. Opener Adult Goth had iets van The Box van Orbital. Beide nummers laten ons koud en zo zouden er spijtig genoeg nog een paar volgen. Lichtpuntjes waren speelse eightiespastiche Romance Layers waarop iets Ariel Pinkachtigs ontstond en Mindkilla, omdat het vintage GGD is: urgentie, flair, een paar dolgedraaide samples en een afrobeat. Af.
Verder bleef de indruk toch hangen dat de groep zichzelf een beetje kwijt is en wat herbronning kan gebruiken. Zangeres Lizzi Bougatsos is niet langer de enigmatisch gesluierde godin van weleer. Er stond wel een zelfbewuste, creatieve zangeres die ternauwernood het optreden van GGD staande hield.
De wissel van drummer was heel wat minder geslaagd. Ex-drummer en stichtend lid Tim Dewitt voegde duidelijk een je-ne-sais-quoi toe, die we in de nieuwe groepsdynamiek missen.
En wat te maken van Panda Bear, één van de drijvende krachten van indiegoden Animal Collective? Zijn persoonlijke interesse in het etherische is deels verantwoordelijk voor de vibe die de Brooklyn-scene circa 2007-2009 uitstraalde: optimistisch en futuristisch-psychedelisch. Zie ook MGMT, Dirty Projectors en - inderdaad - Gang Gang Dance.
Hoewel we nog met plezier naar zijn laatste soloworp 'Tomboy' luisteren en het optreden in de Botanique vlekkeloos verliep, ontbrak er toch iets. Het buitensijpelend publiek geloofde Panda Bear ook niet meer. Hij heeft zichzelf irrelevant gemaakt door zijn bezwerende, echoënde geluid te diep uit te graven en klonk nu even gedateerd als de speeches die Obama duizend dagen geleden gaf.