Ozark Henry - Sputterend op gang komende hitmachine

Ancienne Belgique, Brussel, 24 mei 2013

De meest opmerkelijke momenten gebeurden in de AB niet op het podium bij Ozark Henry, maar gewoonweg naast ons, in het publiek. Eén man stond daar op elk nummer te dansen en te applaudisseren. Hij sprak ons aan, zei dat hij een geboren en getogen Franstalig Brusselaar was en dat hij regelmatig concerten in het Brusselse ging bekijken van artiesten uit Vlaanderen. In de loop van het concert riep hij een keer of zeventien “C’est beau ça!”, en hij meende het elke keer. Na het optreden trakteerde hij op twee drankjes, omdat ik de moeite had gedaan om zijn gebrekkig Nederlands te begrijpen en zelf mijn gebrekkig Frans had bovengehaald. Er zijn nog mooie mensen op de wereld. 

Ozark Henry - Sputterend op gang komende hitmachine



Het voorprogramma werd verzorgd door Tout Va Bien, één van de finalisten die Studio Brussel onlangs tot hun Nieuwe Lichting benoemde. Tout Va Bien is Jan-Wouter Van Gestel. Het was charmant dat hij het belangrijk vond om voor elk nummer even toe te lichten waarover het ging. Zijn stem deed denken aan die van Antony Hegarty en, puur vocaal dan, was James Blake ook een geschikte referentie. Alleen was de AB zo’n keer of tien te groot en hadden we Tout Va Bien veel liever in de Club boven gezien. Ergens in de toekomst wellicht.

Ozark Henry dan. Wij waren vol nieuwsgierigheid vertrokken, want hoe groot zou de rol van het nieuwe bandlid Amaryllis Uitterlinden zijn in de oude nummers?  Het duurde een half uur voor er iets gebeurde dat we het toejuichen waard vonden, maar toen werd het wel fijn.

Voor het begin van de show vinden we geen ander woord dan saai. In nummers als OutpatientIf You Leave en We Are Incurable Romantics werd altijd hetzelfde patroon gevolgd en werd er om beurten gezongen door Goddaer en Uitterlinden. Het was ons allemaal iets te braaf, te proper en te ongepolijst. En te kabbelend.

Uitterlinden zal vast een geweldige stem hebben, maar wij moesten vaker dan goed is aan ‘The Voice Van Vlaanderen’ denken: een perfecte stem, maar ze raakte ons niet. Pas toen ze een toon of twee lager zong – zoals in Rescue -  leek het plaatje te kloppen.

Gelukkig draait Ozark Henry al langer mee dan ‘Stay Gold’. Aanvankelijk leek ook dat geen soelaas te brengen, want Indian Summer werd grotendeels door Amaryllis Uitterlinden gebracht en was opnieuw gearrangeerd naar een soort van Eftelingversie die niets van de oorspronkelijke nostalgie in zich had. Gelukkig kwamen daarna ook nog Rescue voorbij dat de Ozark Henry liet horen waarvoor het de moeite was om naar Brussel af te zakken. En toen was de hitmachine ontketend.

Wij waren heel blij met At SeaVespertineGodspeed en Weekenders. De meest onverwachte nummers van de avond waren het schitterende Do You Love Me? uit het ‘Birthmarks’-album en de stomende rockversie van Sun Dance, dat in een ingetogen versie terug te vinden is op ‘The Soft Machine’ en vooral bekend is in de dansbare remixversie. Deze Sun Dance was geen van beide en kreeg zelfs een lange, onvervalste jarenzeventiggitaarsolo mee.

Free Haven en These Days werden nog voor de bissen bewaard en Sweet Instigator bleef in de kast, net als Word Up. Een ronduit saai begin, maar uiteindelijk kregen we toch nog een uur de Ozark Henry die we graag zien. Wat de meerwaarde van Amaryllis Uitterlinden bij Ozark Henry is, is vooralsnog onduidelijk, maar dat zal vast aan ons liggen. 

24 mei 2013
Geert Verheyen