Oost.Best! 2015: finale - Verscheidenheid troef

Kunstencentrum Vooruit, Gent, 23 november 2015

Op zondag 22 november heerste er in de Gentse Vooruit een uitgelaten zij het met spanning doordrenkte sfeer. Niet voor een of ander terreurniveau, maar die dag vond de finale van Oost.Best! plaats. Na een hele reeks voorrondes en twee halve finales traden de laatste zeven bands in de ring voor de titel van beste band van Oost-Vlaanderen. 

Vermillion House mocht de spits afbijten en bracht een funky en soulvol optreden. De band kon bouwen op een uiterst betrouwbare ritmesectie waarover de piano zich als een warm dekentje drapeerde en de frontvrouw als het ware voor de kers op de taart zorgde met degelijke zang en podiumpresence. De groep speelde een evenwichtige set waarbij de nummers variëerden van extreem uitbundig en wild tot uiterst ingetogen en intiem.

Modern Art begon uiterst ingetogen aan zijn setje en kreeg de boel nadien jammer genoeg niet echt meer op gang. De aandacht van het publiek in de Vooruit verslapte dan ook vrij snel. De laatste twee nummers ging het tempo nog wat de hoogte in, maar op dat moment was het al een verloren zaak. Degelijke nummers, maar te braaf en oppervlakkig.

Helemaal anders ging het er aan toe bij Arise Fair Sun. Als een wervelwind trapten ze de boel op gang om op geen enkel moment echt stil te vallen. Wij werden alvast helemaal warm van hun stevige post-rock met uiterst prima ritmesectie en wilde overstuurde gitaren. De groep beschikte bovendien over de nodige rock attitude. Dat stoorde niet, want de nummers waren dik in orde en de set stond als een huis.

Voor veelzijdige muziek moest je niet bij Delta Crash zijn. Voor stevige en meer dan degelijke britpop en indierock daarentegen was je bij hen aan het juiste adres. Hun set was van begin tot einde het toppunt van degelijkheid. Cover Nightcall van Kavinsky wisten ze geheel naar hun hand te zetten, maar ze moeten wel opletten dat voorspelbaarheid niet om de hoek komt schuilen.

Kritiek krijgen en er onmiddellijk werk van maken. Dat is wat SIAM hier deed. Stond ze tijdens de halve finale nog achter haar keyboard, dan had ze nu alle ruimte en stond ze er inderdaad echt, zij het nog wat zoekend, als frontvrouw. Met haar warme soulvolle stem en sound bracht ze een ingetogen, maar intense set.  Wat een natuurtalent!

Wat een vastberadenheid! Dat was zowat het eerste wat we dachten bij het bekijken van Coyote Melon. De groep ziet er dan wel uit als de ideale schoonzonen, maar eens ze op het podium staan veranderen ze in echte rockers. Stevig, opzwepend, rechtoe rechtaan en met een echte frontman; Coyote Melon stond er met andere woorden…

Eindigen deden we met een feestje. The Grassroots Movement had het podium goed volgepropt en nam de goed volgelopen Vooruit mee op een partytrip van twintig minuten. Nu, een ambianceband zijn op zich is al iets, maar dit waren bovendien ook stuk voor stuk degelijke, ja zelfs oerdegelijke, muzikanten, zangers en rappers. Bovendien was de som van het geheel hier zeker meer dan je kopjes kon tellen. Soit, wiskunde is nooit echt ons ding geweest, maar dit klopte als een bus.

Tijdens de volledig in de soep gedraaide dj-set kwam de jury tot een verdict. Op de derde plaats eindigde Delta Crash, de tweede plaats was voor Vermillion House, maar de laureaat van deze editie van Oost.Best! was SIAM! Applaus, kussen van de jury, een prachtig prijzenpakket en eeuwige roem in op zijn minst Oost-Vlaanderen is hun deel. Op naar Oost.Best! 2017!