Oor/Deel 2 - Zij kwamen uit het Noorden
Petrol, Antwerpen, 8 november 2008
Voor de derde dag van het OOR/deel festival in Petrol staken de organisatoren even de Noordelijke grens over. Sleepingdog, Spinvis en Vinkenoog hebben Nederlandse roots, en als we dan even verder noordwaarts reizen botsen we op het Deense Under Byen. Ingetogen muziek en een vleugje poëzie. Meer moet dat niet zijn op een literair/muzikaal festival.
Chantal Acda van Sleepingdog mag de spits afbijten. Het concert gaat door in de gezellig ingerichte zaal met de rode zeteltjes. Heerlijk onderuitgezakt kunnen we genieten van haar intieme nummers. Alleen op het podium, met enkel een gitaar, een piano, een xylofoon en een laptop voor de spaarzame elektronische effecten geeft ze de set iets breekbaars. Even later kan ze een beroep doen op de stem en gitaarbegeleiding van Wim Janssens van Ellroy. For A Ride, een nummer over haar paard, uit haar eerste soloplaat ‘Naked In A Clean Bed’ houdt ons aan de (volgens Chantal “kinky”) rode zetels gekluisterd. Ook de Sophia-cover If Only weet ze met het nodige gevoel te brengen. En dan te bedenken dat ze deze nummers eerst met niemand wou delen. Dat zou pas zonde geweest zijn.
Een literair verantwoorde dj-set later verplaatsen we ons naar de andere zaal. Daar staan die andere Nederlanders, Spinvis en Vinkenoog, klaar om ons te verbazen. Spinvis kent u ongetwijfeld van de recente radiohit Het Voordeel Van Video. Simon Vinkenoog is een dichter op leeftijd, maar die nog zeer jong van geest is. Met het nodige pathos leest hij De Zee, op de achtergrond begeleid door de band van De Jonge. Afwisselend horen we een nummer van Spinvis en een gedicht van Vinkenoog. Vreemd genoeg sluit het geheel mooi op elkaar aan. De teksten van Spinvis getuigen van de nodige poëzie en Vinkenoog is ook niet vies van een potje shaken – al ziet dat er niet altijd even smakelijk uit. Bagagedrager, Ik Adem Door Mijn Ogen en Dagen Van Gras, Dagen Van Stro klinken eerder ingehouden. Bij Het Voordeel Van Video gaat de band echter voluit, en mag het al eens iets harder klinken. Een enthousiaste Vinkenoog roept “Ja!” tegen zowat alles en dan vooral tegen de vrijheid. Hij legt zijn laatste krachten in het bisnummer en gaat dan verward terug op zijn stoel zitten. Een frisse en verrassende act door een minder jonge podiumbezetting.
Dat het er minder fris aan toe gaat bij Under Byen is al snel duidelijk. Een onheilspellend blauw licht zorgt voor een dreigende sfeer. Een cello en een “zingende zaag” kondigen de toon aan van dit optreden. Het gekerm en gefluister van zangeres Henriette – voor de verandering eens achteraan op het podium geplaatst - geven de nummers iets wereldvreemds. De mysterieuze taal heeft hier waarschijnlijk ook wel zijn aandeel in. De dreiging wordt compleet verbroken bij Mission uit de vorige plaat ‘Det Er Mig Der Holder Træerne Sammen’, waarin een uitbarsting van jewelste ons naar de finale voert. Live klinkt Under Byen beduidend steviger dan op plaat. Een ongewoon arsenaal aan instrumenten, dat dan nog eens op een ongewone manier bespeeld wordt zorgt voor de eigenheid van de band. Dit uit zich in een cello en viool die zowel met de vingers als met de strijkstok bespeeld worden, een dubbele drum en allerhande geluidseffecten die verkregen worden door simpele voorwerpen anders aan te wenden. Het is verbazingwekkend welke tonen er uit een simpel microfoontje geperst kunnen worden als je het tegen een versterker houdt. Deze Deense band groeit zienderogen bij elke plaat die ze uitbrengen.
Ook deze avond zijn de organisatoren meer dan geslaagd in hun opzet. Wonderlijke poëzie en intense, dromerige muziek zorgden meermaals voor kippenvelmomenten.