OMD - Still on top of their game

Ancienne Belgique, Brussel, 22 mei 2013

Als antidotum voor het miezerige en sombere lenteweer van maandagavond was het concert van OMD uitstekend geschikt. Na afloop zagen we dan ook nog meer blije gezichten in de AB dan op voorhand reeds het geval was. Want een van de weinige zekerheden, die ons nog resten in dit leven, is wel dat deze heren hun fans live zelden of nooit teleurstellen.

Voorprogramma Metroland was alvast een aangename verrassing. Nu ja, verrassing. Wij hadden deze twee Belgen onlangs al zien try-outen in een lokale jeugdhonk, dus we wisten ongeveer wat we konden verwachten: intelligente synthpop met meer dan één knipoog naar peetvaders Kraftwerk. In België's beste concertzaal kwamen hun sound én begeleidende projecties logischerwijs nog veel beter over dan in Sint-Niklaas. En ook het publiek, dat net als ons op OMD wachtte, zag dat het goed was.

Orchestral Manoeuvres in the Dark is een van die weinige synthpopbands die vooral hoge toppen scheerde in de jaren tachtig van vorige eeuw, maar sinds een aantal jaren zichzelf helemaal heruitgevonden heeft. Recent verscheen het nieuwe album ‘English Electric’, waarop ze bewijzen nog steeds een feilloze neus te hebben voor geraffineerde en melodieuze composities. De eerste single Metroland bijvoorbeeld, waarmee het optreden (na de leuke intro Please remain seated) overtuigend van start ging. De ideale link met hun support act voor vanavond, te meer daar onze landgenoten dit nummer ook al mochten remixen!

De sfeer zat er meteen goed in. Via prima versies van Messages en het uitgelaten Tesla Girls maakte de groep algauw duidelijk dat naast het nieuwe ook heel wat ouder werk aan bod zou komen. Van de nieuwe songs onthielden we vooral het uptempo Dresden en het knappe, atmosferische Our System.

Zanger Andy McCluskey is en blijft een showbeest, dat zich maar al te graag in het zweet werkt en het publiek dan ook ogenblikkelijk in zijn binnenstak steekt. Een waar genot om die man bezig te zien, velen kunnen er nog wat van leren. Met klassiekers als Talking Loud And Clear, meezinger So In Love, het opgewekte Locomotion en het heerlijke Sailing On The Seven Seas op de setlist kon er sowieso al weinig fout gaan. Voeg daarbij het onvermijdelijke tweespan Joan Of Arc en Maid Of Orleans en mooie, door toetsenist Paul Humphreys gezongen versies van (Forever) Live And Die en Souvenir en je had een concertavond om duimen en vingers bij af te likken.

Met het onvergetelijke Enola Gay kwam er bijna een eind aan dit feestje voor oudere jongeren. We kregen nog twee bisnummers, een mooi Walking On The Milky Way en een ietwat vertraagd Electricity. Als de organisatoren van Sinner’s Day meelezen en nog inspiratie voor hun affiche nodig hebben: OMD is the name, still on top of their game!