#OLT23 - Calexico - Verdwaalde cactus

Openluchttheater, 18 juni 2023

Juist wanneer de voorbije hittegolf officieel afgelopen was, kwam Calexico naar het OLT Rivierenhof om de temperatuur terug enkele graden de hoogte in te jagen. De band uit Tucson, Arizona, aan de grens met Mexico, kwam er de twintigste verjaardag van ‘Feast Of Wire’ vieren met de Belgische (en heel wat andere) fans. En of ze er zin in hadden, die fans, maar ook de band. Drummer John Convertino zat de hele set lang met een gelukzalige glimlach om de lippen de drumvellen te beroeren.

 

Op deze openingsavond van de 'Feast Of Wire 20th Anniversary Tour' in Europa mocht singer-songwriter Brian Lopez alvast als eerste het podium op. Hij is geen onbekende in de Calexico-familie en mocht eerder al als bandlid mee op tour. Met een mix van indierock, folk en uiteraard cumbia kreeg hij in zijn eentje de eerste voetjes in het publiek al in beweging. Met de hulp van de overige leden van Calexico werd onder andere eightiesculthit The Killing Moon van Echo & The Bunnymen tot een meer dan bevredigend einde gebracht. El Vagabundo kreeg dan weer een fijn Calexico-jasje aangemeten met breed uitgesmeerde blazers.

Hoe vier je het best de verjaardag van een plaat, die al in 2003 uitkwam. Simpel. Door de plaat vanaf het eerste nummer tot aan het gaatje te spelen. Aftrappen deed Calexico dan ook met plaatopener Sunken Waltz en met een “Thank you for supporting 'Feast Of Wire'!”, door Joey Burns, werd er afgerond met No Doze. Maar daartussenin passeerde tal van moois als Not Even Stevie Nicks... met een fijne injectie Love Will Tear Us Apart (Joy Division). Daarnaast was er ook een swingend Close Behind en een uitzinnige versie, voorzien van de nodige bliepjes en mechaniekjes, van Attack El Robot! Attack!.

Across The Wire zette dan weer definitief het cantina-feestje in gang, waarbij de blazers alle stof uit het Rivierenhof bliezen. “Wilde er iemand nog een cumbia?” We werden op de wenken bediend met een maxiversie van Guero Canelo, waarbij alle registers werden opengetrokken en de muzikanten elkaar constant vooruitstuwden. Alone Again Or, de cover die ze maakten van het nummer van sixties-iconen Love, heeft een vaste stek in de concerten van Calexico en wist ook vandaag te overtuigen.

Maar een feest is niet compleet zonder de nodige kersen op de taart. Cumbia Del Polvo en Harness The Wind uit de meest recente plaat ‘El Mirador’ mochten het eindoffensief inzetten. En vroeg daar nog iemand naar een cumbia? Awel, Cumbia De Donde rolde door de zwoele avondschemering.

Op zijn dooie eentje wist Joey Burns ons kippenvel te bezorgen met een uitgeklede, akoestische versie van Fortune Teller, waarna orgelpunt Crystal Frontier eerst ingetogen, maar nadien heerlijk uitwaaierend ons definitief onderuit haalde. Een feestje om in te kaderen. Onderweg naar huis kwamen we nog een verdwaalde cactus tegen. Die laatste uppercut speelde ons nog duidelijk parten.