OLT 2014: Magnus - Levenslust

Openluchttheater Rivierenhof, Deurne, 8 september 2014

‘Tommy en Timmy gaan wandelen in het park’, het zou de openingszin kunnen zijn uit een boek uit de Tiny-reeks, maar het had zich ook zomaar even kunnen afspelen in het Rivierenhof waar Magnus hun kunnen demonstreerde. Doe daar nog Willie Wartaal, Vieze Fur Faberyayo en Bas Bron bij en je hebt alle ingrediënten voor de dansbare cocktail van de double bill De Jeugd Van Tegenwoordig - Magnus, een avond met levenslust en spelplezier als overkoepelende noemer.

Beginnen met je twee grootste hits, het getuigt van lef maar De Jeugd Van Tegenwoordig deed het wel. Achtereenvolgens kwamen Hollereer en Watskeburt?! langs. Je kan De Jeugd haten en we zouden zelfs begrijpen waarom, want als Get Spanish langskomt op de radio vinden wij dat ook alleen maar irritant. Maar wie even zonder vooroordelen naar De Jeugd kijkt, kan alleen maar concluderen dat ze gewoon erg goed zijn in wat ze doen.

Maar we merkten ook nog iets anders: De Jeugd Van Tegenwoordig wordt stilaan volwassen. Dat hoor je aan hun laatste plaat ‘Ja Natùùrlijk’ waar ook steeds vaker echte nummers op terug te vinden zijn. Luister maar eens naar Sterrenstof of Op Een Sexuele Wijze (met spelfout) of op het in het Rivierenhof weliswaar achterwege gelaten Een Barkie. De sirene in De Formule, die gemaakt lijkt om de grenzen af te tasten, klonk zo irritant luid dat het weer goed werd. Ja, die laatste plaat van De Jeugd is hun beste en dat vonden ook die het koppel vijftigers die voor ons enthousiast zaten mee te knikken. In onzen tijd zou het allemaal niet waar geweest zijn.

Binnen een weekje of twee verschijnt ‘Where Neon Goes To Die’, die wel erg langverwachte tweede langspeler van Magnus. Tom Barman en CJ Bolland vonden dat het nu eindelijk ook eens tijd werd om een echte liveband te worden en trokken Tim Vanhamel aan (die ook al in de studio van tijd tot tijd een bijdrage leverde), Christophe Claeys (ex-Balthazar) op drums en Joris Caluwaerts op keyboard.

En wat blijkt: het was een meesterzet. Magnus in het Rivierenhof had het spelplezier, de spanning en de onvoorspelbaarheid die dEUS nu al een paar jaar mist live. En dat was ook aan Barman zelf te merken die zich duidelijk amuseerde op het podium en popelde om ook die nieuwe nummers te laten horen.

Tim Vanhamel mag dan wel in een dienende rol bij Magnus spelen, maar daar is op het podium niets van te merken. Het is hij die de aandacht naar zich toetrekt. Met zijn gitaarspel, met zijn danspasjes en de combinatie van beide. Michael Jackson kan dan wel moonwalken, Vanhamel kan moonwalken en gitaar spelen tegelijkertijd.

In Jumpneedle – een hoogtepunt - is het de gitaar van Vanhamel die het nummer zijn rockflow meegeeft, in combinatie met die eenvoudige maar zeer doeltreffende lichtshow van een stroboscoop of twee en een handvol spots.  En wanneer Vanhamel en Barman in het drum-‘n-bass-achtige Soft Foot Shuffle met de hoofden naar elkaar toegebogen gitaar staan te spelen weet je: dit zijn echte vrienden, dit is een bromance.

Magnus live, dat zijn alle facetten van de dansmuziek op één avond. Openers The Pick-Up en Rhythm Is Defied waren de stapjes in de nacht richting discotheek, het nieuwe Regulate was pompen of verzuipen, het even nieuwe Puppy was sexy funk en Catlike, nog een nieuwe,  zweemde dan weer meer richting hiphop met Barman als verdienstelijk rapper.

Magnus, dat is ook jaren ’80. Zo doet die single Singing Man ons altijd denken aan I Wear My Sunglasses At Night van Corey Hart (’84) en hield het nieuwe Trouble On A Par het midden tussen de jonge Depeche Mode van See You en die van A Pain That I’m Used To. En dat is een compliment.

Helemaal op het einde met de lichten al aan kwam de band nog eens terug voor nog eens twee nummers waaronder de volgende single en een nieuwe versie van Soft Foot Shuffle omdat er eerder die avond blijkbaar gitaarproblemen waren. En voorwaar ja, het klonk nog snediger.

Op 1 september ligt ‘Where Neon Goes To Die’ in de winkel. Koop die plaat. In oktober volgt een clubtour met Magnus, zo deelde Barman gisteren zelf mee. Magnus was beter dan alle concerten van dEUS die we sinds pakweg 2009 gezien hebben, dus doe uzelf een plezier en ga kijken.