OLT 2010: Tegan and Sara - Kussen in het openbaar
Rivierenhof, Deurne (Antwerpen), 25 juni 2010
Al tien jaar lang treden de Canadese Tegan and Sara op en toch is dit hun eerste stop in de provincie Antwerpen. De tweelingzussen krijgen meteen het idyllische openluchttheater Rivierenhof voorgeschoteld. Hoewel ze beiden onthullen dat het raar is om de gezichten van hun fans te zien, genieten ze wel van die verandering. Onderling moppen tappen, mensen uit het publiek pikken en toelaten om in het openbaar te tongzoenen, op deze avond kan het allemaal. De vermoeide indruk die ze tijdens hun laatste stop in november nalieten, is tot ieders grote vreugde niet meer te bespeuren.
Support act Hesta Prynn is een verschijning die je onthoudt. Al moest ze het meer van haar extravagantie dan van haar muziek hebben. De vuurrode haarcoupe vloekte met haar bleke huid en zorgde zo voor opmerkelijke elegantie. Die gratie verdween echter snel door haar belachelijke podiumbewegingen, hevig armzwieren en poepschudden inclusief. Ze eisten alle aandacht op waardoor de liedjes onopgemerkt bleven. Enkel de whoa whoa’s van het gelijknamige nummer bleven ons bij.
Misschien komt het door de eieren die de leden van het Openluchttheater voor hen bakten, maar de zussen toonden zich meteen fris en hyperactief. “We’re happy to be in The Twerp”, verbasteren ze de naam Antwerpen. En daarna zetten ze een liedjesreeks van hun laatste cd in. Tussen die nummers door biechtte Sara op dat op haar lijstje van wat ze in een lief zocht, stond dat ze meerdere talen moest kunnen spreken. Heel het publiek kwam daarvoor in aanmerking en liet dat ook luidkeels horen.
Daarna was het tijd voor wat oldies die de fans nog net iets meer apprecieerden dan het eerste half uur. Take Me Anywhere, Speak Slow en Walking With A Ghost werden luidkeels meegebruld. Tegan vond dat de tijd dan rijp was voor wat publieksparticipatie. “I know, no one likes that shit, but let's do it for Johnny, our drummer.” Hij had immers familie in België, die bovendien ook nog eens aanwezig was. Don’t Rush werd dus Johnny’s moment. Hij mocht het bovendien afronden met een drumsolo waarbij het publiek enthousiast applaudisseerde.
Hesta Prynn zei het al; “Touring with Tegan and Sara is basically like summer camp with your best friends except you get to play music every night.” En wat doe je op zomerkamp? Je zoekt een vakantieliefje en kust erop los. Dat gebeurde ook tijdens het concert. Tegan gaf toe dat het raar was om de gezichten in het publiek te zien. Vooral omdat ze zoveel mensen zag kussen op hun trieste lyrics, maar grappig vond ze het des te meer.
Het geluid - met de twee stemmen voorop - benaderde deze keer de perfectie. De lichtshow kwam door de zomeravond echter niet tot haar recht. Bij het vallen van de nacht naar het einde van het concert toe, kwam daar verandering in. Zo werden de bisnummers het hoogtepunt van een geslaagde avond. Enkel de zussen stonden op het podium, alles werd akoestisch gespeeld en de sfeerlichten deden hun werk. Back In Your Head, Call It Off en vooral de intieme versie van het dancenummer met Tiësto Feel It In My Bones zorgden voor kriebels.
Tegan and Sara bewezen met deze stop in België waarom ze al tien jaar in de muziekwereld meedraaiden. Zowel band als publiek, dat de toestemming van Tegan om in het openbaar te kussen met plezier in daden omzette, hadden een zeer aangename avond. Vanaf nu elke keer eieren voor een concert, zusjes?