OLT 2010: dEUS - Te veel stress

Openluchttheater, Deurne (Antwerpen), 16 juli 2010

Op de try-out avond voor hun zomertournee speelde dEUS vooral "oldies" voor een Rivierenhof dat tot in alle uithoeken gevuld was met thuispubliek. Ze brachten slechts twee nieuwe nummers, want meer nieuw materiaal zou "te veel stress geven".

Ook het concert begon met die een beetje gezapige attitude, ondanks het goede weer, het "uitgehongerde" thuispubliek en de prachtige setting. Pocket revolution, Stop-Start Nature, Everybody's Weird en een nieuw nummer, Second Nature, kwamen het eerst aan bod.

Hopelijk staat die nieuwe song niet voor de hele nieuwe plaat want het klonk vrij - durven we het zeggen? - banaal en nogal zwaar. Weinig melodie, geen catchy riffs of uitstapjes. Het leek wel alsof de band wilde tonen dat ze klaar waren voor het zwaardere werk, maar dat ze in dat groeiproces al de kwaliteiten waren kwijtgeraakt. Waar was het experiment van vroegere dagen gebleven?

Terloops hoorden we in het publiek opmerkingen over het uiterlijk van de band ("Zijn ze nu zoveel verdikt of zijn ze gewoon oud geworden?"), iets wat meer te maken had met hun houding en het tempo van de nummers dan hun verschijning. Na enkele songs riep Tom Barman dan ook in een wanhoopspoging: "Sta toch eens op! Als jullie blijven zitten, wij ook!" Het publiek bleef desondanks grotendeels zitten, en alles kabbelde verder.

De eerste straal hoop brak toch door met het immer mooie en vinnig gebrachte Smokers' Reflect, om via een doodlopend steegje (The Real Sugar in een vertraagde versie) Instant Street te bereiken. Hiermee werd veel goed gemaakt en het publiek reageerde dan ook haast overdreven extatisch, dankbaar om een melodietje, een zomers sentiment.

Met Theme From Turnpike ging het verder de goede richting uit naar Nothing Really Ends, dat heel harmonieus gebracht werd. De oude dEUS kon duidelijk nog steeds op veel waardering rekenen. Ook het stevige Suds & Soda als laatste nummer miste zijn doel niet.

Het is duidelijk: ze kunnen het nog, als ze maar willen. Hier en daar hoorden we wat nieuwe arrangementen, maar er moet nog gesleuteld worden aan de richting waar ze naartoe gaan, al valt dat natuurlijk moeilijk te zeggen op basis van twee nieuwe nummers.

Een daarvan werd in de set opgenomen, het andere werd voorbehouden voor de bisronde, die uiteindelijk al de aanvankelijke twijfels deed vergeten. Naast klassiekers Roses (het Rivierenhof was laaiend enthousiast), Serpentine (smachtend en kreunend, zoals wij het graag hebben), en een knallend Morticiachair werd ook een nieuw nummer gespeeld. Next Generation overtuigde niet echt en zwijmelde eerder over funk- en bluesklanken. Net iets té relaxt om indruk te maken.

Natuurlijk was deze plotse "Return of the Gods" voor eigen publiek een lekkere kluif voor de trouwe fans, maar het mocht gerust iets overtuigender: de nieuwe songs hadden iets sappiger gekund en het hadden er vooral meer mogen zijn.

Op de terugweg van het Rivierenhof hoorden we hier en daar mensen de begintune van Hotel Lounge neuriën.  Misschien omdat dat nummer de playlist niet haalde of in de hoop op nieuwe songs van dat kaliber? De nieuwe dEUS, aangekondigd voor februari 2011, zal het zeggen.