Oi Va Voi - Volkse klasse

Botanique, Brussel, 19 maart 2009

Het adjectief ‘volks’ wordt vaak geassocieerd met boers en conservatief. Zelfs Vlaams Belang lijkt dan nooit veraf te zijn. De Britse band Oi Va Voi bracht ons gisteravond naar de tijd van voor nationalisten en extremisten. Een tijd waar de begrippen volk en traditie nog met eerbied behandeld werden. Want met een vrouwelijke bassist en een mannelijke zanger, een bonte mengeling van huidskleuren en het onbegrijpelijke maar toch zo dansbare Jiddish braken de muzikanten met elk plebejisch vooroordeel.

Oi Va Voi - Volkse klasse



De Rotonde van de Botanique zat stampvol. Het werd dan ook moeilijk om een eerste danspasje te plaatsen tijdens het psychedelische Gypsy en de single van hun nieuwe cd, Waiting.  Toch werd de drang almaar groter toen klarinettist Stephen Levi de zanglijn van de zwarte zangeres in Od Yeshoma even overnam. Elk bandlid kreeg trouwens ruim voldoende aandacht bij wijze van de vele instrumentale solo's die werden ingebouwd.

Toch praalden Oi Va Voi maar wat graag met violiste Anne Phoebe, het paradepaardje dat energiek over het podium draafde. Zij bewees dat viool allesbehalve een saai instrument is en dat klassieke muzikanten al helemaal niet op een stoel moeten zitten. Het resultaat was dan ook een strijkstok die duidelijk onderhevig was aan slijtage.

Het resultaat was één grote danspartij. De artiesten deden hun uiterste best om het publiek te entertainen. Op hun beurt werden zij dan weer vergast op oorverdovend handgeklap en vrolijk gejoel. Vooral het populaire Refugee werd onthaald op veel enthousiasme. Dit lied werd - in tegenstelling tot de voorgangers - erg soulvol gebracht.

"We weren’t prepared for this.”, was de verwonderde reactie toen het publiek niet tevreden was met twee bisnummers.  In de tweede versie van Refugee zat nog meer vaart en zelfvertrouwen dan voordien. Een samenzang van toeschouwers en artiesten maakte de avond rond.

Het zou ons niet verwonderen dat Oi Va Voi dit jaar nog eens op een van de Belgische festivals opduikt. Als het publiek dan even enthousiast is als bij deze show, kan het haast niet misgaan.

19 maart 2009
Sharon Buffel