Noordkaap - Noordkaap, maar dan anders
Stadsschouwburg Mechelen, 4 februari 2025
.jpg)
Er is iets voor te zeggen dat de muziek van Noordkaap gemaakt is om rechtopstaand te beleven. De hyperactieve uithalen van Meuris en de snijdende gitaren moet je toch van kortbij kunnen voelen. Het zweet en speeksel dat je om de oren vliegt... Je moet het gewoon meemaken. Benieuwd wat het pluche met zittend publiek in de Stadsschouwburg doet met de beleving tijdens de uitverkochte doortocht in Mechelen. En wat bleek aan het eind van de avond (spoiler alert!)? Anders, maar zeker zo intens.
Noordkaap was daar te gast voor éen van de laatste shows van de wintertournee, genoemd naar het Zwitserse stadje Winterthur, spreek uit [wɪntɛrtur] of naar de verzekeringsmaatschappij, maar dat is dan weer een heel ander verhaal.
Het werd een avond met best wat songs uit het Noordkaap-repertoire, die in het verleden niet dikwijls op het podium werden gebracht, als Ramsj, Jedesmal Hurts Me More of Verhalen. Maar ook nummers waarvan de band dacht: “Daar kunnen we wel wat mee”, om vervolgens Satelliet Suzy te lanceren. Meer publiekslievelingen met Panamarenko, Druk In Leuven, Gigant en Een Heel Klein Beetje Oorlog, maar ook ruimte voor de donkerte in De Belofte Jong Te Sterven of Soms Schrik.
Er was ook plaats voor onderbelichte filmmuziek als Harry & Jeanne I en Dat Het Gauw Weer Winter Wordt uit de soundtrack van ‘Manneken Pis’. In de gevarieerde setlist was er ook een plaatsje voor enkele covers, en dan in de eerste plaats voor het nummer waarmee alles begon voor de groep, alweer zowat vijfendertig jaar geleden in de finale van Humo’s Rock Rally. Arme Joe van Will Tura kreeg een speciale versie mee. En ook Van God Los van Monza, dat andere voormalige groepje van zanger Stijn M. mocht schitteren in Mechelen.Terecht nationaal erfgoed, als u het ons dan toch zou vragen.
Alvorens de avond af te ronden met Ik Hou Van U, het walsje dat het tot in het ‘EU Songbook’ schopte als vertegenwoordiger voor ons landje, sprak de groep in een open sollicitatie de hoop uit voor de volgende editie van Maanrock uitgenodigd te worden, “of zijn we te oud en te lelijk misschien?”.
Een oproep waarbij we ons alleen maar volmondig kunnen aansluiten. Boeken, die roedel jonge wolven!
