Nils Frahm - Flabbergasted
Handelsbeurs, 18 februari 2018
Heeft u gewacht om hem aan het werk te zien in de prachtige Handelsbeurs? Of misschien was u, net als ons, gewoon te laat voor die tickets in de Ancienne Belgique. Wij gaan u hier vast niks nieuws vertellen over Nils Frahm. Maar zwijgen? Dat kon dan ook weer niet.
Want de kleine Duitser slaagde er toch maar in om de Handelsbeurs twee uur lang muisstil te houden, het overdonderende applaus tussen de nummers even niet meegerekend. Enige uitzondering was die ene onverlaat die tijdens Toilet Brushes absoluut moest gillen, maar de man in kwestie zal ongetwijfeld door vlammende ogen van de omstaanders terechtgewezen zijn.
Er zijn een aantal steeds terugkerende zaken bij een concert van Nils Frahm. Er is de indrukwekkende machinerie, die staat opgesteld op het podium en in dit geval ook in de onderliggende vertrekken, waar het windorgel stond opgesteld wegens te zwaar en te lomp; er is het mannetje dat zijn armen en benen in de meest onmogelijke bochten vlecht om de juiste toetsen en/of knopjes te kunnen bereiken; en dan zijn er nog de praatjes, die hij steevast maakt; over technische zaken als dat windorgel, over de tour die in Engeland zal worden verdergezet, waardoor hij de nummers die avond "double fast" moest spelen (grapje uiteraard); het hoort er allemaal bij en zorgt er ook voor dat de spanning nu en dan een uitweg vindt. Ook typisch is de spaarzame belichting, die steevast wordt toegepast en in de Handelsbeurs (ook al vanwege de pet, die Frahm droeg) deed uitschijnen dat het hele gebeuren in sepia baadde.
Spanning was er wel degelijk, eens de muziek begon en de bassen je ingewanden deden opborrelen of de hoge tonen de trilhaartjes in je oren kietelden. Soms was het bijna dansbaar, werd de beat, steevast door zijn rechtervoet in gang gezet en aangestuurd en voelde je je lichaam automatisch en onstopbaar meebewegen (Sunson). Dan was het weer minuscuul intiem en deed het denken aan Satie, alsof Frahm enkel voor jou aan het spelen was. Of je kreeg ze zelfs beide tegelijk wanneer de zware ritmiek reïncarneerde in een pianomelodie.
Wie denkt dat dit alles eenvoudig te doen moet zijn, heeft de man niet aan het werk gezien. De verbeten trek, die hij om de mond had als hij met fladderende vingers de vleugel deed opflakkeren en het bijhorende zweet dat van zijn aangezicht droop, waren meer dan voldoende bewijs van het tegendeel. Het eenvoudig doen lijken is al een kunst op zich.
Vergeef ons dat wij niet alle nummers konden ontcijferen of hebben genoteerd. Wij waren immers te druk bezig met onder de indruk te zijn. Alweer. En dan is zo'n Engelse term als "flabbergasted" toch passender dan "onder de indruk" als titel, niet? Als u nog twijfelt om naar Dour en/of Cactus te gaan deze zomer, laat Nils Frahm u dan definitief over de streep trekken. U zal het zich niet beklagen.
Bekijk de andere foto’s van Nils Frahm in de AB hier.