Nils Frahm - Een avondje in de Stille Oceaan
Rivierenhof, 22 augustus 2019
Als goede Vlamingen gaan ook wij al eens op bedevaart in de zomer. Minstens één keer per festivalzomer willen we immers een concertje meepikken op één van de meest pittoreske concertlocaties, het Openluchttheater Rivierenhof nabij Antwerpen. Nils Frahm is een gedroomde artiest voor die feeërieke setting en verkocht het amfitheater dus lang op voorhand uit. Wat een heerlijk betoverende avond bezorgde de toetsentokkelende en knoppendraaiende Berlijner ons alweer!
De avond was nog niet gevallen, toen Nils Frahm bescheiden het podium kwam opgewandeld en zich voor één van de schier ontelbare instrumenten neerzette. Het zou ruim twee uur muisstil blijven rondom dat laboratorium, op een paar platgetrapte bekertjes in het publiek en één sirene buiten het park na. Pas toen na een dik kwartier de eerste compositie erop zat, verwelkomde hij het publiek. Frahm leek zelf ook waarlijk onder de indruk van de mooie locatie. Wijzend naar de sterrenhemel, deed hij ons kijken naar “het prachtige dak van de zaal”.
Toen we Nils Frahm bijna tien jaar geleden voor het eerst aan het werk zagen - als opener voor Soap&Skin - beperkte hij zich tot één piano. Tegenwoordig zeult hij een ontzaglijke collectie instrumenten mee waar ze in het Muziekinstrumentenmuseum geen raad zouden mee weten. Zowel tussen als tijdens de songs dartelt hij rond in de die speelgoedkamer, soms om gewoon ergens een enkele toets aan te slaan en dan vlug terug te keren naar het basisstation van de compositie. Ondertussen straalt de man speelplezier uit dat het publiek van binnen warm maakt. Of warenn het toch die steeds futuristischer wordende elektronische klanken die ons ophitsten terwijl het kwik in het deemsterende Rivierenhof wegzakte? Zelden hoorden we machines zo’n menselijk klinkende klanken spuien. Kippenvel.
Pas na drie kwartier nam hij even gas terug, maar ook die compositie zwol uiteindelijk aan tot een wirwar van laagjes en loops. Nu we het over de tijd hebben: tijdens het hele concert piepten we maar twee keer naar ons mobieltje. Om maar te zeggen hoezeer Nils Frahm in zijn eentje ruim tweeduizend toeschouwers in de ban hield. Geheel terzijde en voor u ons alsnog veroordeelt: die twee glimpsen op het scherm waren om te checken of de babysit niets te melden had…
De set borrelde voort en stilaan hadden we het gevoel dat we samen met Nils Frahm ronddobberden in de Stille Oceaan, völlig losgelöst - zoals zijn landgenoot Peter Schilling zou zeggen - van de ratrace in de heimat. Met de ogen gesloten voelde het als een knus vlot; met de ogen open voelde het als een atol waar we met zijn allen gestrand waren.
Het was Frahm zelf die ons stilaan uit de roes deed ontwaken door op te merken dat de laatste song eraan kwam. En dat jij dan gewoon twee seconden zou weglopen en terugkomen met een glas champagne voor het bisnummer. “Ik beslis wel dat er een encore komt. Als je het niet goed vindt, kan je natuurlijk ook vertrekken”, zei hij laconiek en jennend. Hij excuseerde zich ook dat die song eigenlijk veel te simpel is (“Mocht het een afstudeerwerk zijn, ze hadden me aangeraden beenhouwer te worden”). “Ik sla één toets aan en die gaat zes minuten in loop. Ik moet eigenlijk niets doen”, leidde hij Says in, alvorens alweer een voltallig orkest virtueel door het park te laten galmen. Het was al ruim na elf uur toen hij de ultieme Spielerei bovenhaalde: het fragmentje Toilet Brushes waarbij hij met toiletborstels de binnenkant van de vleugelpiano als percussie gebruikt. Of hoe je tot het allerlaatste moment een publiek op het puntje van de stoel (of harde bank) houdt na honderddertig minuten te variëren op een zelfde truukje. Faut le faire!
Nils Frahm speelt op 10 oktober in de AB (uitverkocht), in het Openluchttheater kan je de komende dagen nog naar o.a. Arsenal, Amenra en Melanie de Biasio (maar ook daarvoor zal het Ticketswap to the rescue zijn). Volgende maand brengt Nils Frahm het derde deel uit in zijn reeks Encores-ep's. De drie delen worden daarna ook aaneengeplakt tot één album dat in oktober in de winkelrekken zou moeten liggen.
