Natalie Merchant - Een combinatie van authenticiteit en mysterie

Koninklijk Circus, Brussel, 23 maart 2016

Natalie Merchant brak in 1995 meteen door met haar debuutalbum ‘Tigerlily’ en de daarvan afkomstige hit Carnival. Niet dat de Amerikaanse daarvoor zo onbekend was, want gedurende de jaren tachtig was ze de frontvrouw van 10.000 Maniacs. In het Koninklijk Circus stelde ze ‘Paradise Is There: The New Tigerlily Recordings’ voor, een herwerking van haar succesalbum. Dat deed ze toen Brussel nog een veilige stad was.

Natalie Merchant - Een combinatie van authenticiteit en mysterie



La Merchant trapte af met het broze Maggie Said van haar vorige plaat en dat liedje zette de toon voor de eerste acht nummers van de set. Omringd door haar vaste band (akoestische gitaar, staande bas, drums en piano) kreeg de zangeres met de frêle stem ook nog gezelschap van een vierkoppig strijkerskwartet. Dat gaf de dromerige, mysterieuze songs van de singer-songwriter, die voor de gelegenheid helemaal in het zwart was gekleed met een witte bloem in het haar, nog meer diepgang. Een weelde aan betoverende klanken, zeg maar.

Toen Merchant na het zingen van haar tweede nummer merkte dat er nog wat lege plaatsen vooraan waren, nodigde ze de mensen uit die in te nemen zodat het nog gezelliger zou worden vooraan. The Worst Thing kreeg een Spaans tintje terwijl Merchant, flamenco dansend, verder zong, ogenschijnlijk zonder veel moeite. Ook Frozen Charlotte en River, de ode aan River Phoenix die op flink wat herkenningsapplaus mocht rekenen, kreeg een mysterieus tintje, maar de songs bleven toch toegankelijk voor het goedgevulde Koninklijk Circus. De bloem verdween uit Merchants haar en werd in het publiek gegooid.

Na acht songs mochten de strijkers wat gaan rusten en werd de elektrische gitaar bovengehaald, onder meer voor het erg knap gespeelde Carnival, dat een bloedmooie versie meekreeg, en de hit Motherland die begeleid werd op accordeon. Daarbij stond de zangeres ook stil bij de zaal zelf waarvan ze de kelders had bezocht. Die dienden eertijds als stallen voor de dieren die in het circus werden gebruikt. Het waren verhalen die spontaan kwamen, net als het gedicht The Equestrian, dat ze a capella zong, maar waarmee de muzikanten haar moesten helpen bij de tekst. Tussendoor had Merchant de smartphone van een fan op de eerste rij afgenomen omdat die te uitdrukkelijk zat te filmen en de lampjes de zangeres stoorden. Al na een nummer kreeg de wellicht verbouwereerde fan haar ding terug.

Tussendoor nam Merchant ook duidelijk politiek stelling in en verontschuldigde ze zich voor Donald Trump, die symbool staat voor racisme en intolerantie. De tristesse op Beloved wife werd nog versterkt door de enig mooie vioolpartijen die de song nog meer drama maar ook schoonheid meegaven.

Het concert werd beëindigd met Life is Sweet waarbij de bloemen die Merchant had gekregen van de promotor kwistig werden uitgedeeld door de zangeres aan de mensen in de zaal. Toen een fan ook een kus vroeg, weigerde ze die omdat ze liever geen kussen krijgt tussen september en mei. De kans om dan ziek te worden is dan groter, grapte ze.

Het rustige publiek - Merchant schreeuwde op een bepaald moment: “You are so quiet!” - kreeg enkele bisnummers, waarbij de frontvrouw ook wat vertelde over haar dochter, die enkele woorden zo grappig uitsprak toen ze leerde spreken. Kind And Generous was een gepast slotnummer van een sfeervol concert waarbij Merchant in eenentwintig songs had bewezen dat ze nog steeds op een hoog niveau staat. Dat dankt ze mede aan haar uitstekende band, maar ook aan de spontane manier waarop ze haar mooie songs telkens weer brengt met veel authenticiteit en wat mysterie. Maar ook dat mag.

23 maart 2016
Steven Verhamme