Nao - Rond haar vinger gewonden

Charlatan, Gent, 14 april 2016

Wanneer Pitchfork en BBC dwepen met een nieuwe artiest en ze speelt in de buurt, ga je gewoon kijken. Wanneer die dan gezegend is met een stem zo mals als boter en teksten schrijft op maat van de man of vrouw in de straat, ga je gewoon meezingen. Wanneer ze je nummers presenteren die ineen geknutseld zijn door producers als Mura Masa, Disclosure, A.K. Paul en Jam City, ga je gewoon dansen. En wanneer de koningin van de “wonky funk” een bezoekje brengt aan de Charlatan, ga je gewoon enthousiast langs de kant staan wuiven. Dat is wat wij gisteren gedaan hebben. En we hopen dat binnenkort nog eens te mogen doen.

Nao - Rond haar vinger gewonden



Op de vraag hoe men haar artiestennaam het best uitspreekt, heeft ze een gevat antwoord klaar: “Nao (neejo). Like mayo, but tastier!” De stralende glimlach mag je erbij denken. Zeker als je haar op een podium hebt bezig gezien als een vrolijk spring in’t veld, waarbij ze achteraf het daverend applaus schuchter in ontvangst neemt. Opgegroeid in East-London, heeft ze altijd een zwak gehad voor artiesten als Donny Hathaway en Nina Simone. Niet toevallig artiesten die van emoties overbrengen via een intens keelgeluid hun handelsmerk hebben gemaakt. Maar ook jazz en de funk van Prince is nooit veraf. Al deze elementen samengebundeld in een eigentijds jasje maakt van Nao één van de grootste beloften die van over de kleine plas komt. En je hoeft geen kenner te zijn om dat door te hebben.

Een tikkeltje onverwacht, maar stiekem wel op gehoopt: ze had een band bij zich. Een band die de sterkte van haar nummers kracht bij zette, maar geen enkel moment zelf op de voorgrond kwam. Zo moet dat wanneer je een zangeres in de rangen hebt met zoveel talent en ongewild charisma. Geen opvallende pakjes, tierlantijntjes of choreografische hink-stap-sprongen, maar gewoon een klok van een stem die altijd zeemzoet de gehoorgangen binnenkomt. Ze voelt perfect aan wanneer ze haar stem een toontje lager moet drukken; of wanneer ze hem wagenwijd kan openzetten. Maar in welke toonhoogte ze zich ook wentelt, haar stemtimbre stelt nooit teleur.

Voltreffers waren nummers als Inhale Exhale, So Good en Zillionaire. Nummers die bonken en slaan op de gevoeligste lichaamsplaatsen en waarmee de temperatuur in de zaal voelbaar de lucht in ging. Firefly, het aanstekelijke hitje van Mura Masa dat steevast in ons hoofd blijft hangen als een mug aan het wateroppervlak, kregen we als apotheose op het einde voor de voeten geworpen. We hopen stiekem dat Mura Masa bij zijn optreden op donderdag Nao meeneemt nu ze beide in België vertoeven. Tijdens Fool For Love of Adore You kon ze dan weer die dijk van een stem de bovenhand laten nemen, in een glitterjas van UK bass, futuristische soul en millennium r&b gewikkeld. Een leuke nostalgietrip naar een tijd die niet eens zo ver achter ons ligt.

En dan die nuchterheid; die oprechte glimlach en dito bedankingen wanneer de Charlatan zich verloor in een storm van applaus. Het besef dat ze met iets speciaals bezig is, terwijl ze zelf haar paden uittekent en bewandelt. Of zoals ze het zo zelf zo treffend verwoordde: “I don’t break the rules, i’m making them”. Nao heeft ons gisterenavond een beetje rond de vinger gewonden en de duizeling die daaruit voortkwam zullen we zo lang mogelijk proberen te koesteren.

14 april 2016
Joris Roobroeck